Boedelruimers verkopen ook kunst. Dat treffen ze aan in zo’n huis dat leeggehaald wordt. Als het wat lijkt te zijn, zetten ze het op een online veiling. Laat de bieders maar uitmaken wat het waard is.

Zo vond ik op Catawiki twee treffende schilderijtjes, apart aangeboden door een boedelhandelaar uit Engeland. Allebei een impressionistisch tafereel, dames in café. Er zijn beroemde varianten en talloze copycats die verkocht werden als souvenir van Parijs. De lijsten van beide werken waren echter uitbundig en het hout aan de achterzijde suggereerde een respectabele leeftijd. Bovendien waren ze gemaakt door een vaardige hand, voor zover ik dat als leek kan beoordelen.

Eén van beide schilderijtjes had een signatuur. Ik meende daar H Gelb of H Gels in te lezen. Die namen leverden echter geen zoekresultaat op. De prijs op dat moment schommelde rond de 50 euro per schilderij. Dus ik nam me voor mee te bieden, mikkend op beide schilderijen samen. De combinatie is immers beter dan elk apart. In het laatste uur liep de prijs echter op. Was ik bereid opgeteld bijna 300 euro te betalen voor twee schilderijen (1)(2) die wellicht in de jaren vijftig gemaakt waren door een straatartiest aan de Seine? Toch maar niet deze keer.

Gels = Israels?

Na afloop ging ik alsnog even zoeken naar schilders die bekend zijn van cafe-taferelen in impressionistische stijl. Al snel vond ik het werk van Isaac Israëls. Israëls lijkt op Hgels. Het zal toch niet? Die tekende op latere leeftijd met hoofdletters en een slinger-s aan het end. Maar als jonge schilder had hij een andere signatuur. Misschien voorzag hij kleinere werkjes even van een snelle paraaf. Dan zouden er meer van dergelijke schilderijtjes te vinden moeten zijn.

Ook de stijl past bij het werk van Israëls, al is zijn kleurgebruik iets donkerder. Deze kleine schilderijtjes zijn bloemiger. Israëls beeldde vaak mensen af in restaurants, danszalen en op terrassen. De hoofdpersonen gedetailleerd, de anderen vaag op de achtergrond. Een voorbeeld zijn deze taferelen in de danszaal van Moulin de la Galette, waar ook Vincent van Gogh en Henri de Toulouse-Lautrec inspiratie vonden.

Schilderijen uit deze serie zijn aangetroffen in het aanbod van kunsthandel Bies, Alice Karl en geveild bij onder andere Christies waar een prijs van 458.000 euro afgehamerd werd. Dat trekt natuurlijk navolgers en vervalsers aan.

Een andere trekpleister was het restaurant Le Perroquet. Ook daar heeft Isaac Israëls enkele bezoekers in beeld gebracht. Opvallend is dat de kleding verschilt. De dame in beeld draagt geen hoedje en toont blote armen en zelfs schouders. Dat zien we ook in de recent geveilde schilderijtjes, die qua modebeeld toch van recenter datum lijken dan de dames die zijn vereeuwigd in het café dansant.

Werk van Israëls treffen we ook aan bij kunsthandels Simonis-Buunk, Ivo Bouwman en Marc Smit. En in de collectie van Kroller-Müller komt een prachtig portret van Mata-Hari voor, dat Isaac Israëls in 1916 gemaakt heeft.