De schotels en schalen van Dodie Thayer zijn gemodelleerd naar koolbladeren. Maar de speciaalzaken die haar handgemaakte serviesgoed verkochten aan rijke klandizie in Palm Beach gaven de voorkeur aan de benaming lettuce ware. Slaservies!
De lettuce ware van Thayer is een product van de jaren zestig. Het thuisbereide serviesgoed verschafte de pottenbakster een bron van inkomsten, vooral omdat kunstminnende families uit de omgeving van Palm Beach (Florida) wel ruimte hadden in hun servieskast voor zo’n opvallende gelegenheidsopstelling. Een tafel vol soepborden en -schalen in de vorm van koolbladeren: wat een feest.
De koolcreaties van Dodie zijn geïnspireerd op 19e eeuws serviesgoed uit Portugal en Italië. Elk stuk vergde een voorbereiding van twee weken: van het boetseren, het aanbrengen van de kleur (Duncan Irish Green) tot het glazuren van kommen en borden. Dodie maakte ook theepotten en kopjes. Zelfs visschalen. En siervazen in de vorm van kleine kooltjes.
In 2015 werd een deel van de originele collectie opnieuw op de markt gebracht door Tory Burch, een Amerikaanse ontwerpster die haar eigen lifestyle brand heeft opgezet. De originelen van Dodie Thayer zijn inmiddels collectors items die op veilingen honderden dollars opbrengen.
Made in Europe
De echte authentieke groentenvormige borden en schalen zijn veel ouder. Die zijn onder andere gemaakt in de tweede helft van de 19e eeuw en worden vaak toegeschreven aan een fabriek in Napels. Vandaar de benaming Napoli. Deze ontwerpen zijn vervolgens eind 19e eeuw nagemaakt door New Milford Pottery in Connecticut onder het label Wannopee Lettuce Leaf. Vandaar de naam lettuce ware natuurlijk. Na twee jaar werd de productie al weer gestaakt, omdat deze fabrikant moeite had met het aanbrengen van blijvende kleuren.
Een nog oudere bron is de firma Mafra in Portugal, die reeds in de 17e eeuw servies in de vorm van groenten maakte. Ook van Meissen in Duitsland en van Beswick in Engeland zijn antieke stukken aangetroffen in de vorm van sla- of wijnbladeren.
In Portugal zijn nu nieuwe producenten weer actief met het oude ambacht en ook de Chinese pottenbakkers ruiken geld. Die doen nu wat de Amerikanen begin twintigste eeuw deden: gewoon namaken!
