UA-118352680-1

slaves on sale

Stel je voor: een stel dames drinkt thee in de salon van een gegoede familie in een Franse stad, mid-negentiende eeuw. Aan de muur hangt de nieuwste aanwinst. Het schilderij van een oosterse man die bijna-naakte westerse slavin te koop aanbiedt. Wat staat haar te wachten?

Een conversation piece van jewelste. Niet geschikt voor puberdochters bovendien. Er werden destijds honderden van dergelijke afbeeldingen gemaakt, allemaal in het kader van het Orientalisme. Kunstenaars reisden naar Noord-Afrika en het Midden-Oosten om zich te laten inspireren door het licht, de mensen en vertelsels uit duizend-en-één nacht.

Deze schilderijen zijn nog steeds gewild. Op een online veiling trof ik er eentje aan die vanuit een vaardige losse pols gemaakt leek – later van de site verwijderd. Volgens de verkoper een stuk in de Macchiaioli-traditie. Dat was een groep Italiaanse schilders die in eigen land een nieuwe stroming in de kunst vertegenwoordigde. Geen fotografische precisie, maar trefzekere vegen kenmerken hun werk. Wilde luchten, levende landschappen, opgetekend in de frisse buitenlucht all’apperto. Eigenlijk ging hun werk aan de Franse impressionisten vooraf.

Kopie

slavenhandelaarIk heb geboden en werd ingehaald door bieders met meer koopkracht. Dat was maar goed ook. Mijn schilderij was waarschijnlijk een recent gemaakte kopie. Het origineel is namelijk allesbehalve impressionistisch. Dat is gemaakt door Gyula Asztalos (1900-1972), een Hongaarse schilder die graag naakte dames in beeld bracht en ook een fraai portret van Adolf Hitler vervaardigde. Asztalos was een gezien schilder in de jaren twintig en dertig, maar zijn werk wordt nu voor tamelijk lage bedragen verkocht. Zijn slavenhandelaar is waarschijnlijk in de jaren vijftig op het doek gezet. In klassieke stijl.

slave traderEr is nog een vergelijkbaar schilderij bekend, dat op veilingen aangeboden wordt als een vroeg 20e eeuws werk. Zelfde slavenhandelaar, zelfde vrouw, op de achtergrond een divan en een urn. Alleen een andere divan en een andere urn.

Dan moet mijn kopie van later datum zijn. Niks geen Macchiaioli uit de 19e eeuw, maar een 20e eeuwse navolger die een sterk idee overneemt. De afbeelding is waarschijnlijk gekopieerd uit een boek over Orientalisme. Desalniettemin vind ik deze kopie beter dan het origineel. Gewoon als decoratief schilderij aan de muur. Als pinup! Het is weliswaar sentimentele kitsch, maar die trader en zijn slave-on-sale zijn erg vaardig op het doek gezet.

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.