In de Spaanse schilderkunst ontstond mid-zeventiende eeuw een stijl van stillevens die als bodegon omschreven wordt. Het betreft doorgaans keukentaferelen met fruit, vis, groenten en bloemen tegen een duistere achtergrond. Deze Spaanse variant was geïnspireerd door kunst uit de lage landen waar ook donkere stillevens oftewel inanimati gemaakt werden. De Vlaamse en Nederlandse schilders etaleerden hun vaardigheid in stofuitdrukking: glas, aardewerk, linnen, druiven. De Spaanse schilders maakten graag keukenstukken met onbewerkte ingrediënten.

Een bekende bodegon-schilder was Luis Egidio Mendelez, een meester in de weergave van verschillende texturen en lichtval. Deze Luis werd in 1716 geboren in een Spaanse soldatenfamilie in Napels (Italië). De vader van Luis werd aangesteld aan het Spaanse hof als schilder van miniaturen die werden uitgedeeld als relatiegeschenk aan diplomaten. Luis ontwikkelde zich tot een specialist in stillevens. Tussen 1759 en 1772 maakte hij ruim veertig bodegons voor de collectie van de prins van Asturias, die later koning Charles de 14e van Spanje werd.

Op een online veiling trof ik een Spaanse bodegon aan die in de 19e eeuw gemaakt zou zijn door een desconocido, een onbekende schilder. Mijn bod was het hoogste, nog geen honderd euro. Misschien zat ik weer te bieden op een vaardig stuk namaak, maar ik blijf zulk werk waardevoller vinden dan posters van IKEA. Soms is de lijst alleen al zo’n bedrag waard. De verkoper had een hogere limiet ingesteld, dus het werk blijft vooralsnog in Spanje.

Mijn gemiste bodegon is de eerste in de serie; vergelijk ‘m eens met het werk van Mendelez. Je ziet de hand van de meester echt.

Naschrift: een paar maanden later is het schilderij opnieuw in de aanbieding. Deze keer bereikten bieders wel een prijs boven de limiet. Het werk ging voor 250 euro naar een nieuwe eigenaar.