UA-118352680-1

Resellers

Feromonenparfum

Op Instagram wordt Lure Her aangeboden, een zogenaamd feromonenparfum die mannen kunnen gebruiken om hun aantrekkelijkheid te verhogen. Aanbieder is de firma Vrielex, volgens een toelichting op de eigen webshop in 1998 begonnen door vader Kevin en inmiddels voortgezet door zoon Arjan.

Dat is waarschijnlijk grotendeels klatergoud en dropshipnep. De producten van Vrielex zijn voor een fractie van de prijs te koop op AliExpress. De parfum Lure Her is daar te vinden voor slechts €2,75 met wat bezorgkosten. We zien er niet alleen dit viriele mannenluchtje van Vrielex, maar ook het damesparfum Dubai Hareem Al Sultan. Let wel goed op de hoeveelheid, want er zijn ook lege miniflacons te koop.

Op de website van Vrielex wordt een KvK-nummer (90353102) genoemd, dat we aanvankelijk abusievelijk aan een Amsterdamse apotheek koppelden. Het blijkt een nummer van de firma Vincom in Vries, opgezet door Martijn Vrieling. Op hetzelfde adres is ook de firma Vriel (90353218) actief. Deze heeft een webshop en daar komen we een onvolledig KvK-nummer tegen. Vriel en Vincom zijn in 2023 opgericht, daarvoor was de firma Vriebo (86332317) actief op dit adres, importeur van de wandpanelen Softwalls. Vrielex is als handelsnaam nog nergens bekend.

Hareem Al Sultan

De naam Hareem Al Sultan is afgeleid van een populaire Turkse televisieserie over Kanuni Sultan Suleiman, de langst regerende leider van het Ottomaanse rijk. Deze serie is geproduceerd door de Istanbul Entertainment Group (IEG) die ook een heel assortiment merchandise liet ontwikkelen. Uiteraard inspireerde dat vele namakers en meelifters. IEG bestaat niet meer, maar de merchandise is zijn eigen leven gaan leiden en wordt vanuit China de hele wereld op gestuurd.

De parfum die door Fragrantica wordt toegeschreven aan Khadlaj Perfumes uit Oman (Verenigde Arabische Republieken UAR) is te koop bij Sultan’s Perfume voor $50-, bij Walmart voor $125-, bij Marabika voor $27-, op eBay voor $11-, bij Amazon voor €20- en een slordige €4- op AliExpress. Mogelijk is Khadlaj slechts een reseller, want we zien hetzelfde product ook aangeboden worden in dropshipdoosjes van de groothandel Eelhoe. De onnavolgbare spelonken van Alibaba.

We adviseren elke marketingdocent een flesje aan te schaffen om als voorbeeld te gebruiken. Je ziet hoe een verkeerde marketingmix zeker bij een luxe-product tot gevolg heeft dat alle marge  in no-time verdampt.

NASCHRIFT > In een anonieme mail reageert Vrielex dat vrijwel alles te koop is bij AliBaba, maar dat deze Nederlandse handelaar zorgt voor snelle levering en correct afwikkeling.

Masculo

Twee maanden later zien we op Instagram een vergelijkbare reclame voorbijkomen voor Masculo, een ander feromonenparfum met een hoog gehalte Chinees dropshiplucht. De website van Masculo staat vol fake reviews en er is een nep-verwijzing naar het programma Spuiten & Slikken, met een oude foto. Op de verpakking van het product is de naam Mastulo nergens te zien; er prijkt Love & Desire op de fles.

Deze aanbieding is van Justin E-Commerce (KvK 75096323) uit Tynaarlo bij Assen. Dezelfde onderneming heeft eerder de website Pavessi.nl beheerd, die bekend is bij de Politie omdat er in 2020 klachten over zijn doorgegeven. Op Trustpilot is te lezen wat teleurgestelde klanten ervan vinden. In Zweden verkoopt Justin E-Commerce feromonenparfums onder de naam Lockelse en Lure Her.

Tynaarlo ligt vlak bij Vries. Misschien kennen deze handelaren elkaar van school, als het niet één en dezelfde persoon is. Feromoon-de-Cologne is typisch iets voor schooljongens.

 

Bichini

Kopers van zwemkleding kunnen nu ook in Europa terecht bij de Chinese webwinkel Cupshe. Een mooi voorbeeld dat aantoont dat meer Chinese ondernemers de sprong naar Noord-Amerika en Europa wagen. Maar ook dat ze bereid zijn om snel te leren en zich aan te passen aan lokale wensen.

Cupshe is opgericht in 2015 door de Chinese ondernemer Mike Zhao. Deze reseller verkoopt vooral zwemkleding voor vrouwen, overwegend via platforms zoals Amazon maar ook via de eigen webshop en app. Dat wordt D2C genoemd, maar eigenlijk is het gewoon een kledingplatform. De verhouding Amazon / D2C is ruwweg 30/70. Het merk doet in de VS veel aan collabs met celebrities en andere influencers. Opvallend is dat ook samenwerkingen gezocht worden op het gebied van grote maten en kleine cups.

Plus-sizes

De webshop is erg populair met plus-sizes. Klanten zijn enthousiast en delen dat door middel van reviews en aanbevelingen. Dat wordt door Cupshe uitgebreid gefaciliteerd. Het assortiment is recent uitgebreid met athleisure oftewel sportieve vrijetijdskleding. Voordeel is dat de verkoop zo minder seizoensgevoelig wordt. Omzet in 2022 was 175 miljoen dollar.

Blote Navels

De bedenker van de bikini was Louis Réard, een auto-ontwerper die na de Tweede Wereldoorlog van een nadeel (grondstofgebrek) een voordeel (blote navels) maakte. Tot zijn overlijden in 1984 runde Réard veertig jaar lang een bikinibedrijf in Parijs. Het merk is in 2017 uit de lappendoos gehaald door de Schotse zakenman Richard Emanuel die chique zwemkleding wilde verkopen onder het label Réard Paris, maar al binnen een jaar lag deze onderneming op z’n gat.

Voor de liefhebbers plaatsen we een Youtube-versie van de film Manina, Meisje zonder Sluiers (1952) met een hoofdrol voor een piepjonge Brigit Bardot als vuurtorenwachtersdochter in bikini.

 

Bax Music zoekt schrijvende vakkenvullers

Tekstschrijvers delen op social media een oproep van de muziekinstrumentenwinkel Bax Music die freelance copywriters (HBO) zoekt voor zijn webshop. Het tarief: €6,75 ex BTW voor elk artikel dat de copywriter aan de winkel toevoegt. Daar moet een kraakheldere beschrijving bij die door de zoekmachines opgepikt wordt.

Professionals schatten dat een ingewerkte schrijver daar zeker een half uur per product voor nodig heeft, mits alle feitelijke info klaar staat.

De webshop is in 2005 opgericht door de Zeeuwse broers Jochanan en Nathanael Bax, die begonnen als dj’s met een eigen drive-in show. Ze bezitten inmiddels een groot pakhuis in Goes met een slordige 48.000 muziekproducten, en winkels in zes Nederlandse en Belgische steden. “Succes is een kwestie van keihard werken,” leerde Jochanan van zijn grootouders die een boerderij hadden. In 2015 legde hij aan NOS uit hoe hij op jonge leeftijd al miljonair was geworden. “Personeel aannemen is niet risicovol. Als je de juiste aanneemt, gaat dat geld opleveren. Neem je er twee aan, levert dat twee keer zoveel geld op.”

In 2021 was de omzet van Bax Music zo’n 124 miljoen euro met een klein miljoen winst. Daarvoor diende wel een strak beleid op kosten gevoerd te worden. In vergelijking met het voorgaande jaar is het vaste personeelsbestand dat jaar met 30% gereduceerd. Het lijkt erop dat een deel van de werkzaamheden nu aan freelancers uitbesteed wordt. In 2016 legden een elftal magazijnmedewerkers bij Bax Music boos het werk neer, omdat ze de arbeidsomstandigheden ‘bar en boos’ vonden. Ze moesten continudiensten gaan draaien en stelden dat daar vooraf geen informatie over was verstrekt.

Tribal Wisdom bij Amazon

Uit papieren die via Reuters gelekt zijn over Amazon’s beleid om zijn positie in India te versterken, zou blijken dat het bedrijf mededingers dwarsboomt met private label producten en de zoekresultaten binnen de eigen sites manipuleert om een concurrentievoordeel te behalen.

In eerdere artikels heeft Zakenkrant al eens gekeken naar het huismerkbeleid van Amazon. Een doorsnee retailer zet private labels in om meer balans in zijn aanbod te krijgen, de consument beter van dienst te zijn en de winstgevendheid van categorieën op peil te brengen. Bij Amazon is dat minder evident. Er lijken andere motieven mee te spelen bij de inzet van huismerken in verschillende landen.

Amazon Mama BearEen bekend voorbeeld is de luier-kwestie, beschreven in Business Week. Topman Jeff Bezos dreigde in 2009 de prijs van Amazon nieuwe private label (Mama Bear) luiers zo ver te verlagen dat startup Diapers.com aan een prijsoorlog failliet zou gaan. Bezos wilde Diapers.com overnemen, maar de betrokken ondernemers werkten niet snel genoeg mee. Wal-Mart was immers ook belangstellend. Daarop kneep Amazon de prijs van zijn eigen luiers af tot de oprichters van Diapers.com eigenlijk geen keuze meer hadden. Verkopen aan Amazon of bankroet gaan.

Een andere case zijn batterijen, hier beschreven op Zakenkrant. Onderzoeksbureau 1010DATA signaleerde dat Amazon online meer verkocht dan marktleider Duracell. Sommige Amazon-fans meenden prompt dat de marktleider geveld was. In zijn eigen webwarenhuis trekt Amazon aan alle touwtjes. Met als gevolg dat de meeste zoekresultaten naar de eigen batterijen wijzen en niet die van de concurrent. De online toppositie zegt echter niet zoveel, want 96% van alle batterijen worden ook in de VS nog steeds in winkels verkocht. De case dient echter wel om de suggestie te wekken dat Amazon door ‘slim gebruik van data’ elke online concurrent in het defensief kan dwingen.

Unfair competition?

Als Amazon op zijn eigen thuismarkt kansen aangrijpt om concurrenten de pas af te snijden, dan zal het geen verrassing zijn dat Amazon-managers ver van huis niet wars zijn van methoden die het daglicht niet kunnen verdragen. Reuters stelt dat Amazon India belangrijke mededingers pootje probeerde te lichten met huismerkproducten. De onderneming zoekt daarvoor doelgericht contact met producenten die leveren aan concurrenten om hun bestsellers na te maken. Amazon’s eigen huismerkproducten zouden vervolgens op het eigen platform extra aandacht krijgen. Zo worden concurrerende producenten afgeknepen.

De na te maken bestsellers worden door Amazon benchmarks oftewel reference products genoemd. Het onderzoek van Reuters bevestigt dat Amazon.in gebruik maakt van kennis die intern verzameld is over producten van concurrenten. Amazon beweert echter dat zoiets tegen de interne regels is. Uit interne mails blijk dat dit het doel was: Use information from Amazon.in to develop products and then leverage the Amazon.in platform to market these products to our customers. Bij het bedrijf zelf spreken ze over tribal wisdom als het kennis van concurrerende merken betreft. Voor diverse productgroepen zet Amazon.in het huismerk Solimo op dat onderdak biedt aan deze gekopieerde producten.

Mededingingsregels

De manier waarop Amazon zijn huismerken inzet is inmiddels een factor in de politieke beoordeling van Amazon. Niet alleen in India, maar ook in de EU en de Verenigde Staten zelf. Het wereldwijde webwarenhuis zou zijn machtspositie als leidend online verkoopplatform combineren met zijn kracht als verkoper van huismerken. Dat geeft de onderneming een unfair concurrentievoordeel. Amazon ziet wat populaire merken verkopen en kan deze concurrenten gericht verzwakken door de winstgevendheid van hun bestsellers te ondermijnen. In 2020 telde Amazon 1300 private label products die in hun categorie zelf een bestseller geworden waren, een verdubbeling in twee jaar.

Een wetenschapper die hiervoor al eerder waarschuwde is Lina Khan, een jonge jurist die vier jaar geleden een artikel publiceerde waarin ze beargumenteerde dat Amazon het monopolistisch gedrag vertoont dat de staalbedrijven, spoorwegen en oliemaatschappijen aan het begin van de industriële revolutie ten toon spreiden. Khan is afgelopen zomer door president Joe Biden benoemd tot voorzitter van de FTC, de Federal Trade Commission. Met steun van Democraten en Republikeinen. Verwachting is dat ze de macht van Amazon, Apple, Google, Facebook en Microsoft gaat beperken. Niet voor niets lopen Facebook en Amazon voorop in lobby-uitgaven van individuele bedrijven in de VS, met respectievelijk 19,7 en 18,7 miljoen dollar in 2020. Die willen overheidsbemoeienis terug dringen.

Gemeengoed

De bevindingen van Reuters zijn olie op het vuur van de anti-Amazon lobbyisten. Maar daar dienen enkele kanttekeningen bij geplaatst worden. Het kopiëren van bestsellers is een gangbare praktijk bij talloze winkelketens en huismerkfabrikanten. Veel consumenten roepen: dat huismerk komt uit dezelfde fabriek! Zoals de rookworsten van Unox en Hema. Het zal niet eenvoudig worden om vast te stellen welk deel van deze namaak geoorloofd is en welk deel niet. Amazon kan net als elke supermarkt zien welke producten populair zijn, maar dat geeft het platform nog geen inzicht in ingrediënten en productiemethoden van de marktleiders.

365 Everyday ValueEen andere kanttekening is dat Amazon maar beperkt succes heeft met zijn private labels. Market Pulse in de Verenigde Staten onderzocht twee jaar geleden meer dan twintigduizend producten onder de paraplu’s van de ruim vierhonderd huismerken die Amazon in de VS hanteert. Aan de totale omzet dragen deze huismerken minder dan 1% bij. En dan zijn het overwegend simpele commodities die verkocht worden onder het huismerk AmazonBasics waar het webwarenhuis mee scoort. Kantoorartikelen en schoonmaakmiddelen. In andere productgroepen doen de huismerken van Amazon het helemaal niet zo goed. Mode, meubels, levensmiddelen: tegenover al die bestsellers staan ook een heleboel losers. In de fashion department biedt Amazon alleen al meer dan 10.000 verschillende items aan onder huismerk, met gering succes.

Ratjetoe

In een eerdere analyse stelde Zakenkrant bovendien vast dat er geen herkenbare logica zit in de merkenstructuur bij Amazon. In de Verenigde Staten lopen enkele algemene huismerken voorop: AmazonBasics (58% in de afzet) voor non-food, Amazon Collection (8%) voor sieraden en Amazon Essentials (5%) in kleding. Het aandeel van 365 Everyday Value (huismerk van Wholefoods) in levensmiddelen is amper meetbaar. Veel van die Amerikaanse huismerken zien we in Europa terug op de diverse sites van Amazon.

Amazon Solimo razorDaar treffen we echter ook artikelen aan van het huismerk Solimo, variërend van kattenvoer tot mosterd, energy bars en elektrische tandenborstels. Vaak zijn het vrijwel dezelfde producten die ook onder andere private labels van Amazon te koop zijn. Nu weten we waarom. Solimo was opgezet om India te voorzien van huismerkproducten. De inkopers van Amazon in Europa maken simpelweg gebruik van hetzelfde assortiment.

In Engeland is Amazon een paar jaar geleden begonnen met het huismerk Umi. Dat merk is bedacht om als lifestyle label te fungeren, met een look van Nordic Design. Enkele jaren later wordt er echter overwegend lippendienst bewezen aan lifestyle, want Amazon verkoopt onder andere hondenpoepzakjes onder dit label. In Duitsland zijn vergelijkbare zakjes te koop onder het label AmazonBasics.

Kostbare verliezen

Verantwoordelijk voor het beleid in India was ondermeer Russell Grandinetti, die als senior vice-president betrokken is bij Amazon’s internationale consumer business. Grandinetti mailde eind 2018 volgens Reuters aan collega’s: “Wij geloven dat huismerken de komende jaren de meest belangrijke groei en winst in de International Consumer business zullen opstuwen.” In 2020 moesten de huismerken in de top-3 van alle productgroepen vertegenwoordigd zijn bij Amazon.in. Grandinetti voorspelde bovendien dat huismerken in 2024 ruim 10% van de wereldwijde omzet van de International Consumer business zullen vormen.

Een huismerk-strategie vergt veel aandacht, want je kan wel op papier stellen dat je de kwaliteit van andermans reference products wil evenaren en proberen om door schaalvoordelen een lagere prijs te hanteren. Maar als je die doelen niet realiseert en dus te weinig verkoopt, creëer je kostbare verliezen. Amazon watchers bij Market Pulse komen tot een simpele conclusie na analyse van 23.142 huismerkproducten: The number of unsuccessful products and brands shows that the company doesn’t have it figured out.

Amazon dekt dat af met de mantel der liefde en de winsten van Amazon Web Services, goed voor 1/8 van de omzet en de helft van alle winst. De internationale divisie van het bedrijf draagt een kwart van de omzet bij, maar slechts 5% van de winst (die dan vooral afkomstig is van de verkoop voor derden). Het aandeel van huismerken in de totale omzet is minder dan 1%, al is dat afhankelijk van definities. Amazon telt bijvoorbeeld third-party sales niet mee in zijn omzet. Zou de onderneming dat wel doen, dan is die omzet meer dan 500 miljard dollar.

Bewijsdrift

De financiële bijdrage van huismerken is beperkt, zeker in vergelijking met traditionele warenhuizen en supermarkten. Amazon lijkt ook niet geïnteresseerd in de aanpak van anderen. Er worden bijvoorbeeld geen mensen weggelokt bij retailers die voorop lopen met huismerken. Een IKEA, een MUJI of een HEMA zijn bij Amazon niet in zicht. De keuzes worden overgelaten aan managers die aan powerplay doen. Dat is zichtbaar in de papieren die Reuters toegeschoven kreeg. Het duidt erop dat private labels voor Amazon inderdaad meer een instrument zijn in de machtsstrijd met andere retailers dan iets anders. Amazon kan zich grote verliezen veroorloven, vooral om de concurrentie pijn te doen en omzet weg te kapen.

Dit verhaal krijgt vast vervolg in nieuwe hoofdstukken.

 

Action beproeft online weekdeals

Action heeft lang gewacht met de keuze voor een webverkoop-aanpak. Deze week is het bedrijf gestart met online weekdeals. Een logische keuze die past bij het karakter van Action. Maar waarom hebben ze Koopjedeal niet overgenomen toen de curator op zoek was naar een nieuwe eigenaar?

Webshops bij een bestaande winkelketen zijn een no-brainer voor de buitenwereld en de media, maar een retailer die zijn kosten in de gaten houdt maakt zo’n keuze niet overhaast. Met het assortiment en het prijspeil van Action is het onwaarschijnlijk dat de extra kosten van een webwinkel met het volledig assortiment ooit terug te verdienen zijn. Zelfbediening is niet voor niets zelfbediening.

Zelfbediening is in de jaren vijftig ontstaan als goedkoop alternatief voor onder andere de kruidenier die vanachter de toonbank levensmiddelen inpakte of zelfs thuis bezorgde. Bij zelfbediening gaan de kosten omlaag en kunnen de prijzen dus ook naar beneden. Dat geldt voor supermarkten en warenhuizen, maar ook voor speciaalzaken als IKEA en Decathlon.

Een webshop is het tegendeel van zelfbediening, want de klant verwacht service tot aan zijn voordeur en vervolgens vaak ook nog eens wat extra dienstyverlening in de vorm van kostenloze retouren. Dat maakt de webshop voor retailers een dure variant van verkopen. Dat anderen bereid zijn vele jaren verlies te maken op een webwinkel betekent niet dat ketens zoals Action en Primark ook op die trein moeten stappen. De omzet neemt weliswaar toe, maar de kosten stijgen vaak boven het niveau dat voor zulke discounters acceptabel is. Dat heeft Primark al eens uitgelegd aan de Wall Street Journal.

Action heeft desondanks een paar jaar geleden bekend gemaakt met interesse te kijken naar de mogelijkheden van online verkoop. Het was voorspelbaar dat deze keten nadacht over huishoudelijke investeringsgoederen of diensten die aanvullend zouden zijn op het reguliere winkelaanbod. Een optie die voor de hand lag was de overname van of deelname in een dealsite zoals Koopjedeal. Dat was destijds een snel groeiende webshop die vanuit het niets naar een positie als top-adverteerder sprong. Het leek er zelfs op dat de landelijke dagbladen een revenue-sharing deal hadden met Koopjedeal, want daar stonden wekelijks paginagrote advertenties in met aanbiedingen die steeds aanlokkelijker werden.

Elke week een andere wereld

Het weekdeal-model is groot gemaakt door Tchibo in Duitsland. Van oorsprong een koffiewinkel, maar die voegde steeds meer huishoudelijke en hobby-artikelen toe aan zijn assortiment. Omdat al die spullen niet in kleine winkels pasten, lanceerde Tchibo het weekassortiment. Vrij snel stonden er toen in elke Duitse stad koffiewinkels die de ene week vol lagen met schilderspullen en de volgende week met ruitergoed of strandzaken. Een uniek model dat Tchibo in staat stelde om hoge kwaliteit tegen een lage prijs aan te bieden, want de onderneming kocht grootschalig in. Jede Woche ein Neue Welt!

Dat model is later door Lidl en Aldi overgenomen. Deze hard discounters gebruiken het voor non-food en food specialties, vaak rond vaste thema’s. De ene week staan Griekse levensmiddelen centraal; de volgende week slaat Zwitserland de klok. Andere supermarkten probeerden dat ook, maar die hebben vaak niet het internationale bereik en de schaalgrootte die de Duitse discounters hebben.

Het lijkt desondanks een goed alternatief voor Action. De formule had ook een maandritme kunnen kiezen, als dat beter te organiseren is op die schaal. Levensmiddelen en klein grut in de winkels; grotere goederen online. Beddengoed, kleding en meubels bijvoorbeeld. Een superdeal met flatscreens of laptops. Blijft wel een strategische keuze, want hoe zet je inkoop op in een wereld die al vol zit met discounters en actiematige inkopers? Zelfs de bouwmarkten en een formule als Mediamarkt hanteren een gelijksoortige aanpak. Partijenhandel!

Groupon

De online variant van partijenhandel herkennen we bij aanbiedingssites zoals Groupon en Social Deal. Beiden bestaan om producenten en dienstverleners van hun overcapaciteit af te helpen. Groupon verkoopt overproductie tegen dumpprijzen; Social Deal doet hetzelfde met diensten in daluren.

Koopjedeal was ook zo’n partijenhandelaar, opgezet door twee studenten die vanuit een schuur in Lelystad begonnen. Hun verhaal moet ook nog eens opnieuw verteld worden, want dat kent interessante hoofdstukken. Koopjedeal ging in de zomer van 2019 failliet nadat een brand een deel van de voorraad in rook deed opgaan. Om vervolgens voor drie ton uit de boedel opgekocht te worden door dekbed-discounter Niels Verwij (Jamani Groep) uit Gouda, die destijds ook nog eens beloofde om gedupeerde consumenten te helpen met een spaarpuntentegoed. Verwij kan zich wat permiteren, want die heeft inmiddels steun van keukenkampioen Ben Mandemakers.

Uit het verslag van de curator blijkt dat Koopjedeal in zijn laatste boekjaar een omzet had van 24 miljoen euro en een verlies van 1,4 miljoen euro. Het eigen vermogen was toen bijna drie miljoen euro in de min. Koopjedeal was met andere woorden een geoliede verkoopmachine die snel groeide, maar wel eentje die jaar op jaar met steeds meer verlies draaide. De ondernemers waren zo gericht op groei, dat ze niet genoeg aandacht hadden voor de toenemende kwetsbaarheid van hun onderneming. Lage brutomarges, hoge kosten en een voorraad die niet goed verzekerd was. Daardoor deed een brand in het pakhuis Koopjedeal de das om. Uiteindelijk waren het onbetaalde leveranciers die schaap naar de slachter leidden.

Webweekdeal bij Action

De curator van Koopjedeal had in 2019 een stuk of dertig bieders, dus wellicht was Action destijds wel van de partij. Maar de reputatie van Koopjedeal was niet vlekkeloos en het was ook niet bepaald een soepel lopende organisatie. Er was eigenlijk niets te koop dat Action desgewenst niet zelf kon opzetten. Het voordeel dat het bedrijf bij een eigen webshop had, woog waarschijnlijk niet op tegen het risico. Bovendien vergde de internationale expansie van Action ook veel aandacht en kapitaal, dus waarom tijd verspillen aan kostbare online experimenten?

Maar toen kwam begin 2020 Corona voorbij en moesten de winkels maandenlang dicht. Dat dwong Action om alsnog een online service op te zetten, waarbij klanten op de website konden bestellen om hun spullen in de winkels af te halen. Waarschijnlijk heeft dat noodverband de doorslag gegeven om alsnog op kleine schaal en bij wijze van proef met online weekdeals te beginnen.

Action bewijst al jaren dat de onderneming kan leren terwijl de zaak in beweging is. Bovendien heeft Action de schaalgrootte om partijendeals tot kunst te verheffen. Misschien dat ze nog eens goed naar Tchibo kijken, en elke week een wissel doorvoeren met steeds nieuwe hobbies als doelwit. De ene keer aanbiedingen voor paardenmeisjes, de andere week voor watersporters. Daar zit mogelijk nog toegevoegde waarde in.

Floryday

Vanuit het Google Ads netwerk worden er een advertenties doorgegeven naar pagina’s van geselecteerde voorbijganger (niet iedereen ziet zulke advertenties) van kledingverkoper Floryday. Ga we naar de webshop dan zien we aanbiedingen in het Nederlands, van een leverancier die in Hongkong gevestigd is. Het zijn helaas dameskleren, dus er gaat nog iets fout in de database van deze Chinese verkoper. Maar hij weet wel dat deze voorbijganger af-en-toe iets bestelt bij Aliexpress, want dat is de enige relatie met Chinese webshops.

De webshop meldt in het hele verkooptraject niet dat er zaken gedaan worden met een shop in Hongkong. Dat zien we op de Over Ons-pagina. Tijdens de bestelling wordt slechts genoemd dat de levertijd 12 tot 17 dagen in beslag neemt. De klant kan betalen met iDeal, Klarna en diverse andere methoden die gebruikelijk zijn in Nederland. En alle kleding wordt getoond op westerse modellen. Er komt geen enkele Chinees in beeld. Ook geen Afrikaan trouwens, zelf niet in de webshop voor Zuid-Afrika.

ZC Holding

In de Algemene Voorwaarden komt de naam ZC Holding (HK) Limited naar voren, de eigenaar van het merk Floryday. Wie vanuit Europa een bestelling plaatst, heeft te maken met ZC (FR) Limited uit Parijs, gevestijd in een virtual office aan de 66 Avenue des Champs d’Elysees. Deze ZC Holding heeft verder nog kledingformules zoals Airycloth, Airyclub, Airydress, Clothmelon, Eoschoice, Sisdress en Tendaisy.

Tevens komen we ZC Holding tegen als eigenaar van webwarenhuis Vova.com dat aanvankelijk actief was in Turkije, Polen en Brazilië, maar inmiddels de hele wereld als speelgrond beschouwt. Vova staat inmiddels in de webwinkel-toptien van Italië en Frankrijk, ergens in de buurt van Zalando en Wish. Deze webwinkel verdient bijzondere aandacht, want Vova schuwt er niet voor terug om nep-Nike kleding te verkopen. We zien ook Adidas, Puma, Guess en talloze andere merken in het warenhuis. En de afdeling nepparfum is indrukwekkend. Dat zoiets nog bestaat anno 2021.

Colin Zheng Huang

ZC Holding staat volgens FT-verslaggever Ryan McMorrow (twitter) op naam van een Chen Yi, maar dat zou een katvanger zijn voor Colin Zheng Huang, een game-developer in Shanghai. McMorrow heeft een artikel over deze e-commerce mogul gemaakt voor de Financial Times. Huang gebruikt de miljoenen die hij verdiend heeft met online games om een voet tussen de deur te krijgen in de webverkoop van kleding.

Huang heeft in China onder andere voor Google gewerkt voordat hij in 2007 de webwinkel Ouku begon, gespecialiseerd in elektronica. Daarna startte hij Lequee, een bedrijf dat buitenlandse merken wegwijs maakten op Alibaba en JD.com. Een andere startup uit de koker van Huang was Lebbay, een bouwer van webwinkels met gedeelde backoffices. Onder het label Shanghai Xungmen werden games ontwikkeld. In 2015 begon zijn team aan Pinhaohuo en Pinduoduo, een social commerce-platform en marktplaats. Dat is sindsdien een enorm succes geworden, zodat de webwinkels eigenlijk volgen in het kielzog. Colin Huang was volgens Forbes even de op één na rijkste Chinees. Hij had lang een eigen blog, maar dat is offline gehaald.

Webshops

De webshop Florydays is al in 2017 gelanceerd als webwinkel met een optimistisch vooruitzicht op een marktomvang van 1 trillioen dollar. De site bestond al sinds 2015 en had twee jaar later duizenden commodities verkocht. Een slap pr-verhaal. De omzet in 2020 is onbekend, maar het is wel zichtbaar dat de aanwezigheid van deze webwinkel toegenomen is. Op Facebook heeft Florydays 2,5 miljoen volgers.

[nog in bewerking]

Uit de boezem?

Dropship-verkopers zetten sneller nieuwe webwinkels op dan wij verhaaltjes schrijven. Wat hebben Koopjes-eiland.nl, Kortings-huis.nl en Kortings-land.nl gemeen? De domeinnamen staan op naam van een Cagri Kodalak, een populaire Turkse voetballer uit Den Haag. Het kan zijn dat de werkelijke eigenaar een fan is. Want deze webwinkels verkopen alleen maar dropship-ramsh zoals een ravioli-ijzer. Daar vragen ze €19,99 voor.

ravioli-ijzerWe zoeken even door op het beeld van deze dumpling press. Dan komt de bron vanzelf bovendrijven. Een verkoper bij Bol.com brengt €12,99 in rekening, terwijl een trader bij Amazon.de het waagt om hetzelfde apparaatje voor €29,99 aan te bieden. Op de marktplaats van Walmart kost hij $11,29. Dit persje is verdorie wereldwijd te koop, ook op marktplaatsen in India en Iran. Ik was al bang dat Ali Baba niet van de partij zou zijn, maar uiteindelijk trof ik het wafelijzertje bij AliExpress aan voor €1,42. Anderhalve euro! Nou ben ik dus benieuwd of die Nederlandse verkoper een eigen voorraad heeft of dat elk dumpling-klappergebit helemaal uit China opgestuurd moet worden.

Boezem?

Eigenlijk kan ik me niet voorstellen dat een voormalige Turkse profvoetballer uit Den Haag zich hiermee bezig houdt. Het doet me eerder denken aan de gastjes die ook het eerdergenoemde Deliso (zie Zakenkrant) opgezet hebben, want deze handelaars maken ook gebruik van nep-trademarks. Wie tijd heeft mag uitzoeken of Cuisinier Pro een geregistreerd merk is. De Chinese leverancier van AliExpress gebruikt deze naam in ieder geval niet. Op de verschillende websites staan geen adresgegevens, geen KvK-nummers en geen BTW-gegevens. Het enige spoor naar de verantwoordelijke ondernemers is via de betaalroute. Bij onzichtbare aanbieders spreken we van oplichters, scammers dus.

Op de site Koopjes-Eiland zien we nog wat anders. Er staat een tekst die wel erg kenmerkend is: Met ons gepassioneerde team halen wij alles uit de boezem om online winkelen voor iedereen gemakkelijk en toegankelijk te maken… Die laten we los op Google et voila, dezelfde uitdrukking komen we tegen bij Bodora.nl, BuyBlue.nl, Dealstogo.nl, Descuento.nl, Figamo.nl, Kortingshuis.nl, Laverla.nl, Moreli.nl, Murleys.com, Nazon.nl, Paradisewishes.nl, Prewise.nl, Shobbo.nl, Smitos.nl, Smitsimo.com, Viahia.nl en Visionstore.nl. De toverspreuk alles uit de boezem halen is verder nergens bekend. Kan het een Turks gezegde zijn?

t-shirtsKortingshuis

Op de site van Kortingshuis.nl staat een foto van een team dat echt lijkt, maar dat is een slimme t-shirt mock-up. Deze domeinnaam is al sinds november 2019 actief, de oudste van het stel. Daar hoort ook een Facebook-pagina bij die al veel ouder is dan de andere initiatieven. Kortingshuis is een firma die volgens de Facebookpagina gevestigd is in Oldenzaal, maar op dat adres zit een kringloopwinkel waar de handelaar een hoekje huurt. Deze handelaar is volgens de KvK gevestigd in Enschede.

Daar treffen we een Kortingshuis aan met hetzelfde logo dat we ook op de website zien. De handelsnaam staat op naam van Handelsonderneming T. de Bruijn, maar die firma zou sinds begin 2019 niet meer actief zijn. Deze T. de Bruijn maakt nu met zijn broer R. zogenaamde schanskorven. Dat staat wel erg ver weg van dropshipping. Het is mogelijk dat de domeinnaam overgenomen is en het logo gekopieerd, maar daar zou De Bruijn tegen moeten optreden.

GB Commerce

Een ander spoor loopt vanaf Visionstore.nl. Op deze website (zonder adressen, telefoonnummers of KvK-gegevens) is sprake van een aanbieder met de naam Dequ Lifestyle. Die heeft een Facebookpagina met een mailadres van GB Commerce en is tevens op Bol.com actief. Via Bol,com komen we bij trader Dentox uit, een handelaar uit Middelburg. Op hetzelfde adres is inderdaad GB Commerce gevestigd. Daar is ook een website voor gemaakt, maar die stelt niet veel voor.

Wat hadden al deze sites ook alweer gemeen? Ze gebruiken allemaal de uitdrukking alles uit eigen boezem halen. Misschien laten ze hun teksten schrijven door dezelfde kopijwammes, of zijn deze paragrafen simpelweg gekopieerd. Dat is een gangbare praktijk bij veel sitebouwers. Straks komt nog iemand het auteursrecht claimen. Anders doe ik dat op mijn eigen variant: alles uit eigen boezem persen

#dropshipscam

Parfum-Piramide

Piramideverkoop lijkt een beetje op party-selling. Wie kent niet Tupperware, het favoriete merk van een opdringerige buurvrouw die bijklust in network marketing? Elke keer heeft ze weer wat anders om aan familie en vrienden te verkopen. Nu ook al parfum.

Federico Mahora Het merk van deze parfumpiramide is Federico Mahora, kortweg FM. Dat klinkt Spaans of Italiaans, maar FM is een bedenksel van de Poolse ondernemer Artur Trawinski, oprichter van FM World. Artur’s vader Andrzey Trawinski is eigenaar van het parfumproductiebedrijf Perfand. Die bracht al een parfum op de markt onder het label Federico Mahora, maar zoonlief suggereerde om nummergeurtjes te gaan verkopen waarbij via de nummers verband gelegd kon worden met bekende merknamen. Zo kun je klonen van bekende merkparfums op de markt brengen, zonder inbreuk te maken op andermans merkrechten.

Die nummergeurtjes verkopen de Trawinski’s sinds 2004 door middel van netwerkmarketing, en wel de multilevel-variant oftewel MLM. Dan vind je dus een distributeur, die op zijn beurt weer op zoek gaat naar onderdistributeurs, die op hun beurt weer op zoek gaan naar wederverkopers, en zo voort. Een goeie verkoper kan klimmen in de piramide en toegejuicht worden door lagere verkopers die allemaal dromen van hetzelfde succes. Een wereld van nep en klatergoud. Lees bijvoorbeeld eens de blog van Julita Habet die in drie jaar opgeklommen is als Britse distributeur in de piramide van FM en zichzelf nu afficheert als succesverhaal.

FM resellers

Smart & Clean

Het assortiment dat door FM-distributeurs wordt aangeboden, omvat inmiddels ook make-up, huid- en haarverzorgingsproducten, voedingssupplementen van Nutricode, Smart&Clean schoonmaakmiddelen en koffie van het merk Aurile. Dat spul is allesbehalve goedkoop. Een fles witwasmiddel van driekwart liter wordt aangeboden voor €8,99 oftewel twaalf euro per liter. Hetzelfde product van Robijn kost een slordige vier euro per liter. Het lijkt erop dat deze dure producten dienen om binnen het netwerk aan elkaar te verdienen.

Koffie en thee van het merk Aurile kom ik vooral in Nederland tegen. Voor een halfpondspak van zogenaamde energy ground coffee brengt FM Webshop maar liefst €15,50 in rekening. Daar zit dan wel extra guarana-caffeïne in, afkomstig van de guarana-bes. Beter vergelijkbaar is de instantkoffie van Aurile. Een potje van 100 gram kost €12,50. Een vergelijkbare hoeveelheid Nescafé Gold kost bij AH slechts €4,35. Voor een reep chocolade (75% pure) van Aurile rekenen de partysellers €5,60.

Je zal maar uitgenodigd worden voor een avondje uitproberen bij een wederverkoper van FM-MLM en bedolven worden onder producten die zo duur zijn. Dat lijkt me een gegarandeerde manier om familie en vrienden snel van je te vervreemden.

Klatergoud

Dankzij de nijvere resellers van het FM-netwerk leeft de familie Trawinski als miljonairs. Artur Trawinski is een bekende kunstverzamelaar, die zich richt op Oosteuropese kunst. Dat begon ooit met het verzamelen van oude parfumflesjes. Artur heeft de European Art East Foundation opgezet, een Britse non-profit die deze kunst mag promoten. De stichting maakt exposities in musea mogelijk en sponsort studies en publicaties over moderne Oosteuropese kunst.

Deliso: Dropshipscam?

De webshop Deliso heeft een supertelescoop in de aanbieding via Facebook, een zoomlens die op smartphones bevestigd kan worden. Voor maar 29,99 eurootjes. Het lijkt een mooi aanbod, maar de adverteerder is een zekere ByDanique en uit de reacties op haar pagina is op te maken dat het een dubieuze dropship-adverteerder betreft. 

Aanleiding om de aanbieding eens onder het vergrootglas te leggen. Wat meteen opvalt, is dat er op de site van Deliso geen KvK-nummer genoemd wordt. Ook neemt het bedrijf geen verantwoordelijkheid voor de producten die via de webshop verkocht worden. Bij de Algemene Voorwaarden is te lezen dat er een overeenkomst ontstaat tussen de koper en de verkoper; de bemiddelaar zelf is geen partij in deze deal. Dat is een onhoudbare stelling. Bol.com en Amazon.com bieden ook ruimte aan third party sales, maar dat wil niet zeggen dat deze platforms geen eigen verantwoordelijkheid hebben.

We zien bovendien dat het woordje SuperTelescope uitgerust is met een TM-tekentje. Een rechtmatig trademark is dat niet, want bij de BOIP weten ze van niks. Het is dus geen geregistreerd trademark. De webshop staat vol met loze trademark-tekentjes. Listige kunstgrepen zijn het.

Feleroshop

Wie is Deliso? In het handelsregister staat deze handelsnaam op naam van K&L e-Com VOF in Dordrecht, daar gevestigd sinds augustus 2020. Op hetzelfde flatje zitten ook K&L Branding en Van der Linde e-Commerce. De onderneming houdt zich inderdaad bezig met misleidende verkoop, mogelijk zelfs bedrog en oplichting, omdat niet voldoende duidelijk wordt gemaakt dat het bedrijf zich slechts als bemiddelaar opstelt en er belangrijke zaken verzwegen worden.

Bij Tros-Opgelicht vertelt iemand die een kerstboom kocht bij Deliso dat er een sticker van zo’n boom geleverd werd. Andere klanten hebben vergelijkbare ervaringen bij websites van Felero en Feleroshop, die inderdaad dezelfde registratiegegevens hebben. Felero noteerde binnen enkele maanden al 135 negatieve reviews bij Trustpilot. Enkele gedupeerden melden bij Tros Opgelicht dat Jordy Kanters en Lars van der Linde de verantwoordelijke ondernemers zijn. Inderdaad K&L!

De Nederlandse webshops van Felero en Deliso lijken eind december leeg, maar in de Duitse versies gaat de verkoop van de MiniTree (met nep-trademark) gewoon door. Deliso verkoopt bovendien in Nederland nog steeds door middel van Facebook-advertenties, dus dat is de eerste plek om een klacht in te dienen. Het bedrijf heeft sinds het najaar van 2020 tientallen advertenties voor dropship-producten geplaatst op Facebook, allemaal beginnend met dezelfde openingszin: Iedereen heeft het over onze

Deliso rekent af via de payment service provider Mollie, dus dat is een tweede partij waar gedupeerden kunnen klagen. Een voorganger van Deliso en Felero is Brendos (met 151 negatieve reviews op Trustpilot) dat na twee maanden al verdampte. Via Mollie moet na te gaan zijn of het dezelfde ondernemers zijn.

Zie ook eerdere artikels over Dropshipscams.

[Naschrift] In maart 2020 beweert ook de politie dat er sprake is van een malafide webshop, zie Opgelicht! Is er inmiddels al iemand van zijn bed gelicht?

Stones Stores

Rolling Stones Number Nine: zo heet de nieuwe Stones Store aan Carnaby Street in West End, London.

RS No 9“Why open a shop during a pandemic?” Mick Jagger herhaalt de vraag van een reporter. “I guess it is eternal optimism.” De winkel hangt vol kleding met het kenmerkende beeldmerk van The Stones, de knalrooie mond. Maar ook logo’s van albums en tours uit het verleden, de zogenaamde Carnaby Classic lijn. Er zijn sleutelhangers te koop en zelfs kristallen glazen. Een mooie selectie van alle merchandise die een band als de Rolling Stones kan laten maken.

De winkel heeft ook een website, waar te zien is welke mode en accessoires er te koop zijn in de store. Geen webshop. Daarvoor moeten fans naar The Rolling Stones Shop online, gerund door platenmaatschappij Universal Music Direct Limited. De webshop verwijst in de header wel door naar de winkel aan Carnaby Street.

Uit eerdere promo’s kan afgeleid worden dat de Stones store gerund wordt in samenwerking met Bravado, de merchandise-divisie van Universal Music. Bravado geldt als een innovator, omdat er licenties gedeeld worden met zeer uiteenlopende bedrijven. Zo koppelt de firma artiesten aan bijvoorbeeld H&M en werden er Ladurée macarons verkocht tijdens de laatste Rolling Stones tour in 2019.

Tijdens die tour opende The Stones ook een pop-up afdeling in het warenhuis Bergdorf-Goodman in Manhattan, New York. Curator van deze winkel was Sarah Andelman, mede-oprichter van Colette in Parijs. Andelman wil graag onzichtbaar blijven als aanstichter van gelegenheidsprojecten.