UA-118352680-1

Geen categorie

Rechtvaardig Regeren

De samenwerking van de ChristenUnie en D66 in het meest recente kabinet illustreert dat het ook mogelijk is om te regeren als je het niet over bepaalde dossiers eens bent, zoals medisch-ethische vraagstukken in hun geval. Je kan een regeerploeg vormen op basis van wat je verbindt, en de andere dossiers aan wisselende meerderheden in het parlement voorleggen.

Wordt het niet eens tijd voor een regering die een einde maakt aan het marktgericht en managerial bestuur van de publieke sector? Voor een kabinet dat luistert naar de samenleving en mikt op een rechtvaardige overheid. FairGov! Daar is wat reparatiewerk voor nodig. We hebben immers grote instellingen die tegen burgers gekeerd lijken te zijn. We hebben autoriteiten zoals de ACM, de AFM en de VWA die sterk aan gezag ingeboet hebben. We hebben rechtspraak die horend doof is voor tegenspraak. De zorg voor kinderen en ouderen laat te wensen over. We willen een eerlijke behandeling van hardwerkende boeren, vissers en arbeidsmigranten. Maar tegelijk een strenge behandeling van tractorterrorisme.

Eldersom

Stel dat we een ongewone gelegenheidscoalitie aan de macht brengen. Ik weet niet hoeveel zetels de BBB waard zal blijken te zijn, maar lijsttrekker Carolien van der Plas heeft al te kennen gegeven gecharmeerd te zijn van Pieter Omtzigt (steunfonds opgezet door fans). Die zou met een lijst Eldersom zomaar zelf ook een behoorlijk aantal zetels kunnen binnenslepen. De vraag is echter of hij met een nieuwe lijst komt, want het CDA lijkt de landingsbaan al schoon te poetsen voor zijn terugkeer. Ook de SP past binnen deze coalitie, want die vertegenwoordigt net als de BBB een ongehoorde achterban.

Het lijkt me niet raadzaam om van Omtzigt te verwachten dat hij premier wordt. Vraag hem om zich op rechtsherstel te richten. Van der Plas op haar beurt doet beter werk in de kamer. Nodig daarom Carola Schouten (CU) of Sophie in ’t Veld (VOLT) uit om leiding te geven aan deze coalitie, ook partijen met een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Waarom zou de premier afkomstig moeten zijn uit de grootste partij?

Niet rechtsom of linksom, maar andersom!

Is er voldoende draagvlak voor een Regering der Rechtvaardigen? De BBB was bij een recente peiling goed voor 23 zetels. Laat daar nou eens twintig van over blijven. CU en VOLT zijn elk goed voor vijf zetels. SP voegt er zeven toe. Omtzigt en CDA gunnen we vijftien zetels. De optelsom is een stuk of vijftig.

Hebben we toch nog een grote partij nodig om een meerderheid in de Tweede Kamer te krijgen.

[NASCHRIFT] Carola Schouten neemt afscheid van Den Haag, dus het beeld bij dit verhaal klopt niet meer. Maar het idee blijft staan.

[NASCHRIFT] Zou het wat voor Frans Timmermans zijn? Die heeft een tijd met Carolien van der Plas zitten smoezen, direct na het provinciaal verkiezingssuces van de BBB. Dan moet ze wel losgeweekt worden van haar agrarische voeder- en pharma-sponsors. Maar GroenLinks is niet perse anti-boer. En Timmermans heeft het vermogen om buiten het boekje te gaan. Nieuw kaders!

[NASCHRIFT] Veel ervaren politici stellen zich niet herkiesbaar. Uit de peilingen eind juli blijkt dat Pieter Omtzigt goed kan zijn voor 46 zetels, als hij met een lijst komt. Is denkbaar dat er voor de verkiezingen een coalitie komt waardoor Omtzigt zijn populariteit deelt met andere partijen? Het lijkt me wel een idee voor Timmermans om ook eens met Omtzigt te praten.

Kabelkampioenen

In IT wordt lekker luchtig over clouds gesproken, maar zowel de public cloud als de private cloud bestaat uit datacenters die onderling verbonden zijn met kabels. Er gaan niet zo veel data door de lucht. We weten dat veel datacenters in bezit zijn van IT-bedrijven. Minder bekend is dat ook de belangrijke oceaanverbindingen inmiddels eigendom zijn van Google, Facebook, Amazon en Microsoft.

Toen Henry Ford zijn auto-imperium aan het uitbouwen was, schrok hij er niet voor terug om te investeren in rubber-plantages en mijnen, alleen al om de aanvoer van grondstoffen zeker te stellen. Verticale integratie noemen we dat in de bedrijfskunde. In IT zien we een vergelijkbaar fenomeen, als we kijken naar de datacenters en zelfs kabelvoorzieningen die niet langer voorbehouden zijn aan klassieke telecombedrijven.

Een aanzienlijk deel van de strategische infrastructuur wordt nu gebouwd en beheerd met geld van Google, Facebook, Amazon en Microsoft. Apple ontbreekt in dit rijtje. Uit data verzameld door Broadbandnow over 2018 is af te leiden dat Google voorop loopt in het uitrollen van onderwaterkabels, met een bezit van circa 102.362 kilometer. Daarna komen Facebook (91.859 km), Amazon (30.557 km) en Microsoft (6.605 km).

kabelkampioenen

Reden om te investeren in kabels is de enorme behoefte aan snelle verbindingen tussen datacenters in alle belangrijke regio’s. In plaats van capaciteit te kopen bij de consortia die kabels leggen, doen de grote IT-bedrijven zelf mee. Google, Facebook, Amazon en Microsoft verkopen de ruimte op hun kabels niet, maar gebruiken die om onderling capaciteit te kunnen ruilen.

In juli komt de nieuwe kaart van TeleGeography op de markt, die elk jaar verslag doet van vorderingen op de zeebodem.

 

Blik is beautiful

Op de stationspassage van Hoog Catharijne opent Rio Mare deze week een popup-store voor vis in blik. Vis ontwikkelt zich geleidelijk van goedkoop volksvoedsel tot luxe-artikel. Premium brands als Rio Mare uit Italië lopen daarmee voorop.

In een televisiecampagne wekt Rio Mare de indruk dat zijn tonijn en makreel afkomstig zijn van een Italiaans familiebedrijf waar de viskunde al generaties lang van vader op zoons overgedragen wordt. Terwijl moeder en dochters dagelijks de vangst in de keuken conserveren. Die Italiaan met dat rammelend gebit is echter geen zoon van een eenvoudige visserman, maar een bekende acteur die vertelt hoe hij zijn familie en vrienden onthaalt op vis uit blik. Dat wordt wel celebrity endorsement genoemd, op z’n Italiaans deze keer.

Rio Mare is dan ook geen familiebedrijf, maar een merk uit de stal van de Bolton Group.  Dat is een concern (met de groepszetel in Amsterdam) dat een combinatie van levensmiddelen, schoonmaakspullen en andere huishoudelijke artikelen onder hoede heeft. De Italiaanse evenknie van Unilever, P&G of Benckiser. De meeste merken zijn alleen bekend in Italië en omstreken, maar de lijmen van UHU en Bison kennen we weer wel in Duitsland en Nederland. En ook Dubro is hier geen vreemd afwasmiddel. Allemaal merken van de Bolton Group.

Garavilla & Saupiquet

Behalve Rio Mare in Italië bezit de Bolton Group ook de visconservenfabrieken van Saupiquet in Frankrijk en belangen in de Spaanse bedrijven Calvo (40%) en Garavilla (55%). Dat cluster is het resultaat van enkele decennia consolidatie in de visconservenindustrie. Er zijn nog maar een paar groepen over van wat eens een bloeiende business was. Een ander bolwerk is Thai Union, bekend van het merk John West, en de Dongwon Group uit Korea die onder andere het Amerikaanse merk Starkist overgenomen hebben. Dongwon net zo’n allegaartje als de Bolton Group, want ze zijn ook eigenaren van wijnmerken zoals Cono Sur in Argentinië.

Na de oorlog was vis een goedkoop levensmiddel en werd conserveren beschouwd als een prima manier om grote vangsten een lang leven op de plank te geven. Maar vis in blik werd ook gezien als armeluisvoedsel. Talloze kleine fabriekjes zijn sindsdien overgenomen door grotere bedrijven. De wereldmarkt wordt sindsdien gedomineerd door enkele concerns. Die krijgen te maken met teruglopende visvangsten. Gevolg daarvan is dat vis schaars wordt en de prijs omhoog gaat. Afnemende volumes en oplopende prijzen zijn een bijzondere uitdaging voor deze ondernemingen, want die moeten vis in blik transformeren tot gemaksproduct dat als luxe-lekkernij gepositioneerd wordt.

Kevin Costner

Dat is vanuit marketingoptiek best een gewaagde oefening. Je moet immers in staat zijn flinke prijsverhogingen af te dwingen. Inkopers van de grote retailers zullen aanvankelijk de deur dicht houden. Maar als het aanbod krimpt en de consument blijft vragen, draait die inkoopdeur vanzelf weer open. Onder het label Saupiquet zijn in Frankrijk en Duitsland dan ook salades en sandwich-producten gelanceerd, om meerwaarde aan de vis te geven. En in Spanje heeft Garavilla zijn merk Cuca geleidelijk opgewaardeerd tot een luxe-product in glas.

Daarom wordt sinds enkele jaren ook met reclame het prestige van vis in blik opgekrikt. Aanvankelijk was Kevin Costner (in de film Waterworld voorzien van eigen kieuwen) ingehuurd om deze job te klaren voor Saupiquet en Rio Mare, maar nu heeft de Italiaanse celebrity Alessandro Gassmann die rol overgenomen.

Bij zo’n prestigieuze positionering passen ook flagship stores, shop-in-shops en een incidentele popup op Hoog Catharijne. Daar worden niet alleen de diverse producten van Rio Mare verkocht, maar kunnen passanten ook vers bereide broodjes en salades meenemen voor hun reis. Het is promotie voor het merk, maar tegelijk een verkoop-gelegenheid. En een voorbeeld van D2C in de wereld van fast moving consumer goods. Een blik op de toekomst.

Zie ook D2C Casebase.

Blikmerken

Bolton Group: Rio Mare, Saupiquet, Garavilla, Isabel, El Porron, Cuca

Thai Union: John West, Parmentier, Petit Navire, King Oscar, Chicken of the Sea, Genova, Armoric, MerAlliance,

Dongwon: Starkist, Bella Portfino