Op een online veiling vond ik een schilderij dat me een vakantievondst leek. Ooit gekocht door een tourist op een promenade aan de Spaanse kust. De lucht is blauw, de senorina’s delen een roddel, er bloeien bloemen en een man laat zijn ezel uit. Het werk was gemaakt met paletmes, in grote ruwe streken. Geen enkele illusie, dit is ongesigneerde kitsch. Maar decoratieve kitsch.

Later trof ik op dezelfde veiling een vergelijkbaar werk aan. Hetzelfde tafereel in dezelfde stijl. Deze keer met duidelijker signatuur. Ik meende daar een Paryna in te herkennen. Deze week valt een derde versie te bewonderen op dezelfde online veiling, deze keer aangeboden door Art Dumay. Zij schatten dat dit werk uit de jaren twintig of dertig stamt. Ik denk dat een Brabantse broeder in een klooster heeft zitten dromen over een warmer bestaan. Maar het tweede signatuur geeft een extra cloe. Dat zou best eens Paryra kunnen zijn.

Het zou ook een werk van Arie J. Zwart (1903-1981) kunnen zijn, een Nederlandse schilder die met paard en wagen door Spanje reisde. Of anders een Johannes van der Bilt (1882-1942) die vaker naar het zuiden reisde om er te schilderen. We zijn er nog niet uit.