In de reclameblokken van commerciële tv-kanalen wordt driftig geadverteerd voor een Dutch Wingwatch. In de folders van Kruidvat en Trekpleister (beide AS Watson) wordt dit horloge aangeprezen om zijn goed leesbare wijzerplaat, nauwkeurige tijdsaanduiding en lichtgevende cijfers. Dat lijken me unique selling points waarvan tweederde voor elk horloge moet gelden. Tenzij je een horloge wil dat onleesbaar is en de tijd niet goed aangeeft.

In het spotje is even sprake van een pilotenhorloge: “Een moderne versie van een tijdloze klassieker.” Maar daar heeft dit design eigenlijk weinig mee te maken. Het lijkt meer op goedkope ramsh die bij AliExpress voor een paar dollars verkocht wordt. Ook de branding is onduidelijk, want op het product zelf staat Dutchwing. Het zou dus eigenlijk een Dutchwing Watch moeten zijn en geen Dutch Wingwatch. Piepersnijers!

Toppers van TV

Het horloge maakt deel uit van een assortiment met het label Toppers van TV. Dat is een soort groothandelsnaam, eigendom van de Omni Channel Group in Laren. Die onder andere producent is van Tommy Teleshopping, maar daar zijn de schappen nu leeg. Bij OCG zien we ook Dr Ho, een ander bekend homeshopping brand. Binnenkort gaan we eens kijken of die dokter Michael Ho echt bestaat.

OCG heeft een ® van registered brand geplakt aan Toppers van TV, en het beeldmerk is inderdaad geregistreerd. Dit label is opgezet om de werfkracht van TV te vertalen naar webshops, winkelketens (Kruidvat, AH, Blokker bijvoorbeeld) en platforms zoals Bol.com, sinds 2019 onderdeel van de omnichannel strategie van Tommy Teleshopping. Sindsdien is de omzet van OCG vervijfvoudigd. Bij Bol.com zijn ze er zo blij mee, dat ze advertorials sponsoren op de site van de Telegraaf en bij het vakblad Twinkle.

Opkopers & Meelifters

Bij het aanbod op Bol.com is iets vreemds aan de hand. Er is een assortiment (8 artikelen) dat wordt aangeboden door ToppersvanTV BV uit Laren en er is aanbod (40 artikelen) van Shopwinkel.com, gevestigd aan de Kayersdijk 46 in Apeldoorn – een woonhuis. Op hetzelfde adres zit ook een handel in fietsen en kampeerartikelen. Shopwinkel.com scoort bij webwinkelchecker een 4 uit 10 punten, daar ontbreekt dus nogal wat aan. Even gebeld en de ondernemer in Apeldoorn vertelt dat hij opkoper is van restpartijen. Het zijn dus de afgedankte toppers van OCG die door Shopwinkel verkocht worden.

Toppers van TV vinden we ook bij Orangeshop.eu. Daar lift zo te zien iemand mee op de naamsbekendheid, want deze leverancier gebruikt zelf het label VanTelevisie.nl. Het wordt steeds chaotischer. Die domeinnaam (op naam van Orange Planet, een onderneming van Ralf Witlox in Dongen) leidt namelijk weer terug naar Orangeshop. Ook Yellowweb.nl dat meelift met Toppers van TV is van Orange Planet.

NASCHRIFT

Michael Ho blijkt een bestaande chiropractor in Toronto.

Kytary, is dat Tsjechisch voor guitaren? Er kwam een merkwaardige banner voorbij op de site van de Volkskrant en toen ik klikte belandde ik in een soort Oost-Duitse variant van Amazon, toegewijd aan muziekinstrumenten.

De associatie met Tsjechië kwam door de naam van de oprichter: Jan Pils. Daar werd het eerste bier gebrouwen, in de stad Pilsen. Ze hebben daar een bron waar ze Pilsener Urquell maken. Onze Jan Pils van de gaitaarwinkel was zelf gitarist, hij speelt bas. Pils begon een simpele webshop in het jaar 2000. Twee jaar later werd de onderneming versterkt met Vladimír Myslík die verstand van techniek en online marketing in bracht. En daar begon de zegetocht.

Het scheelt dat Pils zelf muzikant is. Hij neemt instrumenten en hulpstukken op in zijn aanbod die anderen over het hoofd zien, en zo is Kytary populair geworden bij muzikanten. Ook in de omringende landen. Er zijn inmiddels vintage instrumenten toegevoegd in een boutique en het bedrijf heeft flightcases gelanceerd onder huismerk. Leuk is ook de lifestyle shop, waar merchandise van bekende merken te vinden is. Niet alleen kleding, maar ook barkrukken van Fender en Gibson.

Zelenski

Wat de advertenties van Kytary extra opvallend maakt, is het optreden van een fotomodel die een look-alike is van Volodimir Zelenski, de president van Ukraïne in een groen -t-shirt. Misschien wilde de webwinkel zijn solidariteit tonen en wellicht springen ze op de band-wagon van Zelenski. Maar de overeenkomst is niet te negeren.

Boer Matthijs van de Hazendonkhoeve bij Molenaarsgraaf heeft een andere manier van melkverkopen. Binnen tien minuten nadat de koe is gemolken is de vloeistof die haar afgeperst is al gepasteuriseerd en gebotteld. Vervolgens wordt de melk dagelijks opgehaald door de supermarkt. Scheelt vijf dagen in vergelijking met gewone melk. Dat verschil proef je.

Op het label staat niet alleen het merk Elke Melk, maar ook de naam van de koe. Dieren hebben geen recht op privacy, dus via de site van de boer is een pasfoto van de verantwoordelijke melkdonatrice snel te vinden. Die van mij was Tietje 204, dochter van Tietje 180. Er werken veel Tietjes voor boer Matthijs.

De melk van de Hazendonkhoeve is duurder dan standaardmelk, maar de koeien die werken voor Elke Melk hebben wel een beter leven. Ze bepalen bijvoorbeeld zelf wanneer ze gemolken worden. Baas in eigen uier! Samen met machine-ontwikkelaar Top BV uit Wageningen en melkrobotmaker DeLaval wordt deze aanpak aan andere boeren ter beschikking gesteld.

Alleen de naam Elke Melk snap ik niet. Er wordt gepraat over elke melkbeurt, iedere keer apart verpakt. Het idee is dat mensen gaan beseffen dat elke koe haar eigen smaak heeft, die bovendien seizoen- en situatie-afhankelijk is. Ik zou het Koevers genoemd hebben, dat associeert ook met koelvers. Maar ieder zijn vak.

We noemen het nog steeds kokosbrood, maar dit oer-Hollands broodbeleg wordt al generaties verkocht in plakjes. Die plakjes worden waarschijnlijk gesneden of geschaafd van kaasachtige broden. Stroopwafels slaan in het buitenland goed aan, maar is dat van kokusbrood ook voorstelbaar? En hoe zou dat dan moeten heten? Sweet coco slices? Cocus cake?

Het thema staat ook op de agenda van de firma Theunisse in Harderwijk, waar ze sinds 1954 kokosbrood maken. Bram Theunissen was aanvankelijk bakker in Rotterdam, maar hij verhuisde naar Harderwijk vanwege de frisse lucht. Hij kocht er een kleine zoetwarenfabriek en ging als Theha kokosbroden verkopen aan kruideniers. Later werden dat voorgesneden plakjes in verpakkingen die handig waren voor de supermarkt.

Bijna vijftig jaar later kwam kleinzoon Bram aan het roer van een bedrijf met grote schulden. Hij wist er weer een winstgevende onderneming van te maken, ook omdat Theha sinds 2003 min-of-meer een wereldwijd monopolie op dit product heeft. Niemand anders maakt het nog. Probleem is: behalve een aantal Nederlandse liefhebbers eet niemand anders dit beleg.

Een kans voor een ambitieuze ondernemer, zou je zeggen. Maar Bram wilde eigenlijk geen ondernemer zijn. De kleinzoon heeft een hekel aan vergaderingen en schone schijn. Hij verkocht het bedrijf daarom in 2018 aan mensen met commerciële en productie-ervaring, maar hield wel een minderheidsbelang in deze management buy-in. Sindsdien is de focus gericht op versterking van de positie in Nederland en uitbreiding door onder de internationale naam The Fruit Bakery slices, chunks en spreads te exporteren. Doe er ook maar sprinkles bij!

Tekstboek?

Ik was nieuwsgierig naar de marketing van kokosbrood en werd verrast door deze benadering. Dat is bijna tekstboek marketing-ontwikkeling! Product, verpakking, branding in woord en beeld. Nou nog even naar prijs en plaats kijken, die andere P’s. En promotie uiteraard. Bestaat er zoiets als fruit influentials? Is kokosbrood te koop op Amazon of Alibaba?

Eerst de P van plaats. Wij doen in Nederland aan broodbeleg, maar in veel andere landen is dat zo vanzelfsprekend niet. Theha (Theunissen Harderwijk) mikt daarom met nieuwe producten op Duitsland, België en Frankrijk. Een smeerbare variant die op stokbrood kan en brokjes voor de ontbijtyoghurt. Het bedrijf won in 2020 zelfs een prijs van het Oranje Handelmissiefonds dat extra bijstand bij de exportplannen zou gaan leveren, maar door de pandemie gooide roet in het eten. Er ontstond wel belangstelling in Scandinavië, waar men meer met boterhambeleg doet. In Denemarken is het zelfs een oude lekkernij. Fedtebrød, koekjes met kokos!

Kijk op social media zoals Facebook en Instagram en het is duidelijk dat bij The Fruit Bakery in Harderwijk het ene initiatief op het andere volgt. Andere varianten (nieuwe smaken, suikerarme versie), nieuwe vormen, verschillende toepassingen (in gebak, in yoghurt, in bonbons), leuke activeringen (prijsvragen) en toffe merchandise (lunchboxen, hoodies). Ik veronderstel dat het de positie bij Nederlandse winkels versterkt. Maar groot internationaal succes? Dat vergt geduld en aanhoudend enthousiasme…

Leuke case voor het onderwijs!

Op televisie zie ik Tom-Jan Meeus bij Buitenhof beweren dat recente partij-perikelen bij D66 te verklaren zijn door de tegenstelling tussen het oorspronkelijke ideaal van de open beweging en de huidige toespitsing op ‘het merk’ en de marketing van de partij. Die stelling snap ik niet. Je kan prima een open beweging en brand tegelijk zijn. Waar hapert de redenering van Meeus?

Meeus verwijst naar een column in NRC die hij maakte na een gesprek met Bob de Ruijter. Dat is een zelfstandig speechschrijver die al voor D66 actief is sinds hij kennis maakte met Hans van Mierlo in 1989. De Ruijter stoort zich inderdaad aan het merk-denken in de partij, maar hij baseert zijn kritiek op het boek The Righteous Mind (2012) van de Amerikaanse sociaal-psycholoog Jonathan Haidt, vertaald als Het Rechtvaardigheidsgevoel. Haidt stelt dat mensen goed in staat zijn om samen te werken, maar ons instinct leidt er ook toe dat we ons als stammen gedragen. We omarmen wat nabij is en wijzen af wat van ver komt. We zijn loyaal en daardoor soms ook geneigd tot het volgen van leiders die niet altijd de juiste keuzes maken.

De tegenstelling is dus niet Merk versus Beweging, maar Stam versus Beweging. Dat zie je in allerlei gemeenschappen en zelfs bij bedrijven. Een organisatie kan een open cultuur hebben waar tegenspraak mogelijk is en vernieuwingen soepel doorgevoerd kunnen worden. Maar een organisatie (bedrijf, politieke partij of sportvereniging) kan ook autocratisch bestuurd worden door leiders die kritiek zien als aanval, met een hofhouding die bestaande keuzes verdedigt. Als stam. Dat zo’n defensieve cultuur samen gaat met een sterk merkbewustzijn (rally around the flag) en sterk gecentraliseerde marketing is relatief logisch. Maar dat merk is slechts een uiting, geen oorzaak van het probleem.

Debat versus Gedachtenwisseling

Bob de Ruijter stelt in navolging van Jonathan Haidt dat de debating culture in de politiek en in de media bijdraagt aan verdere kloofvorming. Hij noemt Dale Carnegie, auteur van de klassieker How to win friends and influence people, vertaald als Hoe je vrienden maakt en mensen beïnvloedt. Een debat heeft een winnaar en een verliezer, met als gevolg dat er geen verbinding ontstaat en gezamenlijkheid het onderspit delft. We moeten dus weg van Het Grote Gelijk en streven naar uitwisseling en kruisbestuiving.

Grappig is dat het boek van Carnegie al sinds de jaren dertig gebruikt wordt door verkopers. Wie in sales actief is, weet dat je niet in debat gaat met een klant. Dat debat kun je immers winnen, maar dan heb je die klant wel verloren. Sales versus marketing, dat is ook al een oude tegenstelling. Nou is een politieke partij geen verkooporganisatie, maar bij het bepalen van politieke standpunten en het bijdragen aan uitvoerbaar beleid kan een open cultuur en iets meer bereidheid tot compromis geen kwaad.

Tom-Jan Meeus had de observaties van De Ruijter wel correct genoteerd, maar helaas was het woordje merk langer in zijn brein blijven hangen dan het begrip stam. Niet het merk-denken is een probleem (dat staat al sinds 1966 mee aan de basis van D66) maar het stam-denken. Het tribalisme en de valse loyaliteiten die daar uit voortkomen. Daar moeten we iets aan doen. Niet alleen bij D66!

Wibra komt door een management buy-out in handen van de directie. Arnoud Wierdsma (de oudste zoon van oprichter Jo Wierdsma en Johanna Braam) houdt een minderheidsaandeel. De nieuwe eigenaars gebruiken de heropening na diverse lockdowns om momentum te geven aan de gewenste verjonging. De winkels krijgen een meer eigentijdse look en Wibra zoekt het web op. De Belgische tak van Wibra heeft daarbij het intitiatief.

Op de Vlaamse site vinden we een week voor Valentijnsdag talloze geschenkjes, vaak zo rond de één euro. Wenskaarten met een luchtje, doosjes chocolade. Wie daarmee thuis komt, slaapt in de meeste gezinnen een week op de bank. Maar sommige mensen waarderen vooral het gebaar. Geef aandacht aan elkaar!

Schoonmaakmiddelen

Opvallend is de prominente rol van Dasty, het schoonmaakmiddel dat voor Wibra is wat rookworst voor de Hema betekent. Een destination product!

Dasty blijkt ook gevraagd te zijn bij het midden- en kleinbedrijf en daarom zijn de eerste online verkoopactiviteiten van Wibra België gericht op de zakelijke markt. Voor kleine bestellingen is click & collect van toepassing; grote afnemers kunnen hun schoonmaakmiddelen laten bezorgen.

Nou lijkt Dasty een huismerk van Wibra, maar eigenlijk is het een Italiaans schoonmaakmiddel. De fabriek is opgericht door de gebroeders Arizzi in 1993. Ik zag al een aflevering van de Keuringsdienst van Waarde voor me, aan de keukentafel bij moeder Arizzi. Maar de broers hebben hun fabriek in 2007 verkocht aan McBride, een grote producent van private label schoonmaakmiddelen.

Tachtig procent van de omzet komt uit Italië, waar Dasty leverancier is van vele discount-supermarkten.

Zie ook het interview met de gebroeders Wierdsma in 1998, voor het vakblad Incentive.

In de reclameblokken van commerciële tv-kanalen wordt driftig geadverteerd voor een Dutch Wingwatch. In de folders van Kruidvat en Trekpleister (beide AS Watson) wordt dit horloge aangeprezen om zijn goed leesbare wijzerplaat, nauwkeurige tijdsaanduiding en lichtgevende cijfers. Dat lijken me unique selling points waarvan tweederde voor elk horloge moet gelden. Tenzij je een horloge wil dat onleesbaar is en de tijd niet goed aangeeft.

In het spotje is even sprake van een pilotenhorloge: “Een moderne versie van een tijdloze klassieker.” Maar daar heeft dit design eigenlijk weinig mee te maken. Het lijkt meer op goedkope ramsh die bij AliExpress voor een paar dollars verkocht wordt. Ook de branding is onduidelijk, want op het product zelf staat Dutchwing. Het zou dus eigenlijk een Dutchwing Watch moeten zijn en geen Dutch Wingwatch. Piepersnijers!

Toppers van TV

Het horloge maakt deel uit van een assortiment met het label Toppers van TV. Dat is een soort groothandelsnaam, eigendom van de Omni Channel Group in Laren. Die onder andere producent is van Tommy Teleshopping, maar daar zijn de schappen nu leeg. Bij OCG zien we ook Dr Ho, een ander bekend homeshopping brand. Binnenkort gaan we eens kijken of die dokter Michael Ho echt bestaat.

OCG heeft een ® van registered brand geplakt aan Toppers van TV, en het beeldmerk is inderdaad geregistreerd. Dit label is opgezet om de werfkracht van TV te vertalen naar webshops, winkelketens (Kruidvat, AH, Blokker bijvoorbeeld) en platforms zoals Bol.com, sinds 2019 onderdeel van de omnichannel strategie van Tommy Teleshopping. Sindsdien is de omzet van OCG vervijfvoudigd. Bij Bol.com zijn ze er zo blij mee, dat ze advertorials sponsoren op de site van de Telegraaf en bij het vakblad Twinkle.

Opkopers & Meelifters

Bij het aanbod op Bol.com is iets vreemds aan de hand. Er is een assortiment (8 artikelen) dat wordt aangeboden door ToppersvanTV BV uit Laren en er is aanbod (40 artikelen) van Shopwinkel.com, gevestigd aan de Kayersdijk 46 in Apeldoorn – een woonhuis. Op hetzelfde adres zit ook een handel in fietsen en kampeerartikelen. Shopwinkel.com scoort bij webwinkelchecker een 4 uit 10 punten, daar ontbreekt dus nogal wat aan. Even gebeld en de ondernemer in Apeldoorn vertelt dat hij opkoper is van restpartijen. Het zijn dus de afgedankte toppers van OCG die door Shopwinkel verkocht worden.

Toppers van TV vinden we ook bij Orangeshop.eu. Daar lift zo te zien iemand mee op de naamsbekendheid, want deze leverancier gebruikt zelf het label VanTelevisie.nl. Het wordt steeds chaotischer. Die domeinnaam (op naam van Orange Planet, een onderneming van Ralf Witlox in Dongen) leidt namelijk weer terug naar Orangeshop. Ook Yellowweb.nl dat meelift met Toppers van TV is van Orange Planet.

NASCHRIFT

Michael Ho blijkt een bestaande chiropractor in Toronto.

Kytary, is dat Tsjechisch voor guitaren? Er kwam een merkwaardige banner voorbij op de site van de Volkskrant en toen ik klikte belandde ik in een soort Oost-Duitse variant van Amazon, toegewijd aan muziekinstrumenten.

De associatie met Tsjechië kwam door de naam van de oprichter: Jan Pils. Daar werd het eerste bier gebrouwen, in de stad Pilsen. Ze hebben daar een bron waar ze Pilsener Urquell maken. Onze Jan Pils van de gaitaarwinkel was zelf gitarist, hij speelt bas. Pils begon een simpele webshop in het jaar 2000. Twee jaar later werd de onderneming versterkt met Vladimír Myslík die verstand van techniek en online marketing in bracht. En daar begon de zegetocht.

Het scheelt dat Pils zelf muzikant is. Hij neemt instrumenten en hulpstukken op in zijn aanbod die anderen over het hoofd zien, en zo is Kytary populair geworden bij muzikanten. Ook in de omringende landen. Er zijn inmiddels vintage instrumenten toegevoegd in een boutique en het bedrijf heeft flightcases gelanceerd onder huismerk. Leuk is ook de lifestyle shop, waar merchandise van bekende merken te vinden is. Niet alleen kleding, maar ook barkrukken van Fender en Gibson.

Zelenski

Wat de advertenties van Kytary extra opvallend maakt, is het optreden van een fotomodel die een look-alike is van Volodimir Zelenski, de president van Ukraïne in een groen -t-shirt. Misschien wilde de webwinkel zijn solidariteit tonen en wellicht springen ze op de band-wagon van Zelenski. Maar de overeenkomst is niet te negeren.

Boer Matthijs van de Hazendonkhoeve bij Molenaarsgraaf heeft een andere manier van melkverkopen. Binnen tien minuten nadat de koe is gemolken is de vloeistof die haar afgeperst is al gepasteuriseerd en gebotteld. Vervolgens wordt de melk dagelijks opgehaald door de supermarkt. Scheelt vijf dagen in vergelijking met gewone melk. Dat verschil proef je.

Op het label staat niet alleen het merk Elke Melk, maar ook de naam van de koe. Dieren hebben geen recht op privacy, dus via de site van de boer is een pasfoto van de verantwoordelijke melkdonatrice snel te vinden. Die van mij was Tietje 204, dochter van Tietje 180. Er werken veel Tietjes voor boer Matthijs.

De melk van de Hazendonkhoeve is duurder dan standaardmelk, maar de koeien die werken voor Elke Melk hebben wel een beter leven. Ze bepalen bijvoorbeeld zelf wanneer ze gemolken worden. Baas in eigen uier! Samen met machine-ontwikkelaar Top BV uit Wageningen en melkrobotmaker DeLaval wordt deze aanpak aan andere boeren ter beschikking gesteld.

Alleen de naam Elke Melk snap ik niet. Er wordt gepraat over elke melkbeurt, iedere keer apart verpakt. Het idee is dat mensen gaan beseffen dat elke koe haar eigen smaak heeft, die bovendien seizoen- en situatie-afhankelijk is. Ik zou het Koevers genoemd hebben, dat associeert ook met koelvers. Maar ieder zijn vak.

We noemen het nog steeds kokosbrood, maar dit oer-Hollands broodbeleg wordt al generaties verkocht in plakjes. Die plakjes worden waarschijnlijk gesneden of geschaafd van kaasachtige broden. Stroopwafels slaan in het buitenland goed aan, maar is dat van kokusbrood ook voorstelbaar? En hoe zou dat dan moeten heten? Sweet coco slices? Cocus cake?

Het thema staat ook op de agenda van de firma Theunisse in Harderwijk, waar ze sinds 1954 kokosbrood maken. Bram Theunissen was aanvankelijk bakker in Rotterdam, maar hij verhuisde naar Harderwijk vanwege de frisse lucht. Hij kocht er een kleine zoetwarenfabriek en ging als Theha kokosbroden verkopen aan kruideniers. Later werden dat voorgesneden plakjes in verpakkingen die handig waren voor de supermarkt.

Bijna vijftig jaar later kwam kleinzoon Bram aan het roer van een bedrijf met grote schulden. Hij wist er weer een winstgevende onderneming van te maken, ook omdat Theha sinds 2003 min-of-meer een wereldwijd monopolie op dit product heeft. Niemand anders maakt het nog. Probleem is: behalve een aantal Nederlandse liefhebbers eet niemand anders dit beleg.

Een kans voor een ambitieuze ondernemer, zou je zeggen. Maar Bram wilde eigenlijk geen ondernemer zijn. De kleinzoon heeft een hekel aan vergaderingen en schone schijn. Hij verkocht het bedrijf daarom in 2018 aan mensen met commerciële en productie-ervaring, maar hield wel een minderheidsbelang in deze management buy-in. Sindsdien is de focus gericht op versterking van de positie in Nederland en uitbreiding door onder de internationale naam The Fruit Bakery slices, chunks en spreads te exporteren. Doe er ook maar sprinkles bij!

Tekstboek?

Ik was nieuwsgierig naar de marketing van kokosbrood en werd verrast door deze benadering. Dat is bijna tekstboek marketing-ontwikkeling! Product, verpakking, branding in woord en beeld. Nou nog even naar prijs en plaats kijken, die andere P’s. En promotie uiteraard. Bestaat er zoiets als fruit influentials? Is kokosbrood te koop op Amazon of Alibaba?

Eerst de P van plaats. Wij doen in Nederland aan broodbeleg, maar in veel andere landen is dat zo vanzelfsprekend niet. Theha (Theunissen Harderwijk) mikt daarom met nieuwe producten op Duitsland, België en Frankrijk. Een smeerbare variant die op stokbrood kan en brokjes voor de ontbijtyoghurt. Het bedrijf won in 2020 zelfs een prijs van het Oranje Handelmissiefonds dat extra bijstand bij de exportplannen zou gaan leveren, maar door de pandemie gooide roet in het eten. Er ontstond wel belangstelling in Scandinavië, waar men meer met boterhambeleg doet. In Denemarken is het zelfs een oude lekkernij. Fedtebrød, koekjes met kokos!

Kijk op social media zoals Facebook en Instagram en het is duidelijk dat bij The Fruit Bakery in Harderwijk het ene initiatief op het andere volgt. Andere varianten (nieuwe smaken, suikerarme versie), nieuwe vormen, verschillende toepassingen (in gebak, in yoghurt, in bonbons), leuke activeringen (prijsvragen) en toffe merchandise (lunchboxen, hoodies). Ik veronderstel dat het de positie bij Nederlandse winkels versterkt. Maar groot internationaal succes? Dat vergt geduld en aanhoudend enthousiasme…

Leuke case voor het onderwijs!

Op televisie zie ik Tom-Jan Meeus bij Buitenhof beweren dat recente partij-perikelen bij D66 te verklaren zijn door de tegenstelling tussen het oorspronkelijke ideaal van de open beweging en de huidige toespitsing op ‘het merk’ en de marketing van de partij. Die stelling snap ik niet. Je kan prima een open beweging en brand tegelijk zijn. Waar hapert de redenering van Meeus?

Meeus verwijst naar een column in NRC die hij maakte na een gesprek met Bob de Ruijter. Dat is een zelfstandig speechschrijver die al voor D66 actief is sinds hij kennis maakte met Hans van Mierlo in 1989. De Ruijter stoort zich inderdaad aan het merk-denken in de partij, maar hij baseert zijn kritiek op het boek The Righteous Mind (2012) van de Amerikaanse sociaal-psycholoog Jonathan Haidt, vertaald als Het Rechtvaardigheidsgevoel. Haidt stelt dat mensen goed in staat zijn om samen te werken, maar ons instinct leidt er ook toe dat we ons als stammen gedragen. We omarmen wat nabij is en wijzen af wat van ver komt. We zijn loyaal en daardoor soms ook geneigd tot het volgen van leiders die niet altijd de juiste keuzes maken.

De tegenstelling is dus niet Merk versus Beweging, maar Stam versus Beweging. Dat zie je in allerlei gemeenschappen en zelfs bij bedrijven. Een organisatie kan een open cultuur hebben waar tegenspraak mogelijk is en vernieuwingen soepel doorgevoerd kunnen worden. Maar een organisatie (bedrijf, politieke partij of sportvereniging) kan ook autocratisch bestuurd worden door leiders die kritiek zien als aanval, met een hofhouding die bestaande keuzes verdedigt. Als stam. Dat zo’n defensieve cultuur samen gaat met een sterk merkbewustzijn (rally around the flag) en sterk gecentraliseerde marketing is relatief logisch. Maar dat merk is slechts een uiting, geen oorzaak van het probleem.

Debat versus Gedachtenwisseling

Bob de Ruijter stelt in navolging van Jonathan Haidt dat de debating culture in de politiek en in de media bijdraagt aan verdere kloofvorming. Hij noemt Dale Carnegie, auteur van de klassieker How to win friends and influence people, vertaald als Hoe je vrienden maakt en mensen beïnvloedt. Een debat heeft een winnaar en een verliezer, met als gevolg dat er geen verbinding ontstaat en gezamenlijkheid het onderspit delft. We moeten dus weg van Het Grote Gelijk en streven naar uitwisseling en kruisbestuiving.

Grappig is dat het boek van Carnegie al sinds de jaren dertig gebruikt wordt door verkopers. Wie in sales actief is, weet dat je niet in debat gaat met een klant. Dat debat kun je immers winnen, maar dan heb je die klant wel verloren. Sales versus marketing, dat is ook al een oude tegenstelling. Nou is een politieke partij geen verkooporganisatie, maar bij het bepalen van politieke standpunten en het bijdragen aan uitvoerbaar beleid kan een open cultuur en iets meer bereidheid tot compromis geen kwaad.

Tom-Jan Meeus had de observaties van De Ruijter wel correct genoteerd, maar helaas was het woordje merk langer in zijn brein blijven hangen dan het begrip stam. Niet het merk-denken is een probleem (dat staat al sinds 1966 mee aan de basis van D66) maar het stam-denken. Het tribalisme en de valse loyaliteiten die daar uit voortkomen. Daar moeten we iets aan doen. Niet alleen bij D66!

Wibra komt door een management buy-out in handen van de directie. Arnoud Wierdsma (de oudste zoon van oprichter Jo Wierdsma en Johanna Braam) houdt een minderheidsaandeel. De nieuwe eigenaars gebruiken de heropening na diverse lockdowns om momentum te geven aan de gewenste verjonging. De winkels krijgen een meer eigentijdse look en Wibra zoekt het web op. De Belgische tak van Wibra heeft daarbij het intitiatief.

Op de Vlaamse site vinden we een week voor Valentijnsdag talloze geschenkjes, vaak zo rond de één euro. Wenskaarten met een luchtje, doosjes chocolade. Wie daarmee thuis komt, slaapt in de meeste gezinnen een week op de bank. Maar sommige mensen waarderen vooral het gebaar. Geef aandacht aan elkaar!

Schoonmaakmiddelen

Opvallend is de prominente rol van Dasty, het schoonmaakmiddel dat voor Wibra is wat rookworst voor de Hema betekent. Een destination product!

Dasty blijkt ook gevraagd te zijn bij het midden- en kleinbedrijf en daarom zijn de eerste online verkoopactiviteiten van Wibra België gericht op de zakelijke markt. Voor kleine bestellingen is click & collect van toepassing; grote afnemers kunnen hun schoonmaakmiddelen laten bezorgen.

Nou lijkt Dasty een huismerk van Wibra, maar eigenlijk is het een Italiaans schoonmaakmiddel. De fabriek is opgericht door de gebroeders Arizzi in 1993. Ik zag al een aflevering van de Keuringsdienst van Waarde voor me, aan de keukentafel bij moeder Arizzi. Maar de broers hebben hun fabriek in 2007 verkocht aan McBride, een grote producent van private label schoonmaakmiddelen.

Tachtig procent van de omzet komt uit Italië, waar Dasty leverancier is van vele discount-supermarkten.

Zie ook het interview met de gebroeders Wierdsma in 1998, voor het vakblad Incentive.