UA-118352680-1

D2C

Haver-ijscoman

Oatly is een Zweedse onderneming die van haver zuivelvervangers maakt; melk, yoghurt, smeerkaas en nu ook softijs. Om de zichtbaarheid van dit nieuwe ijs te vergroten, zet Oatly een foodtruck en vliegende winkels in. Promotionele D2C!

De pop-up truck Oats on Tour rijdt naar uiteenlopende festivals in Scandinavië, de UK, Duitsland en Nederland. In Amsterdam is een scoop-shop gevestigd aan de Prinsengracht 16.

In de Verenigde Staten heeft Oatly ook al eens aangepaste foodtrucks ingezet om chocolat-fudge bars uit te delen, veganistische magnum-challengers. Daarvoor zijn 25 bestelwagens omgetoverd die binnen enkele dagen meer dan 16.500 samples uitdeelden. Oatly is sinds 2017 actief in de VS en werkt daar nauw samen met Starbucks. Veganistisch soft-ice wordt er sinds 2021 verkocht bij de frozen yoghurt shops van 16 Handles.

Sinds 2017 mogen producenten van zuivelvervangers zoals Oatly overigens geen begrippen als melk, yoghurt en kaas meer gebruiken van het Europese Hof. Dat zou verwarring kunnen veroorzaken. Het hof maakte een uitzondering voor pindakaas en cacaoboter.

Bichini

Kopers van zwemkleding kunnen nu ook in Europa terecht bij de Chinese webwinkel Cupshe. Een mooi voorbeeld dat aantoont dat meer Chinese ondernemers de sprong naar Noord-Amerika en Europa wagen. Maar ook dat ze bereid zijn om snel te leren en zich aan te passen aan lokale wensen.

Cupshe is opgericht in 2015 door de Chinese ondernemer Mike Zhao. Deze reseller verkoopt vooral zwemkleding voor vrouwen, overwegend via platforms zoals Amazon maar ook via de eigen webshop en app. Dat wordt D2C genoemd, maar eigenlijk is het gewoon een kledingplatform. De verhouding Amazon / D2C is ruwweg 30/70. Het merk doet in de VS veel aan collabs met celebrities en andere influencers. Opvallend is dat ook samenwerkingen gezocht worden op het gebied van grote maten en kleine cups.

Plus-sizes

De webshop is erg populair met plus-sizes. Klanten zijn enthousiast en delen dat door middel van reviews en aanbevelingen. Dat wordt door Cupshe uitgebreid gefaciliteerd. Het assortiment is recent uitgebreid met athleisure oftewel sportieve vrijetijdskleding. Voordeel is dat de verkoop zo minder seizoensgevoelig wordt. Omzet in 2022 was 175 miljoen dollar.

Blote Navels

De bedenker van de bikini was Louis Réard, een auto-ontwerper die na de Tweede Wereldoorlog van een nadeel (grondstofgebrek) een voordeel (blote navels) maakte. Tot zijn overlijden in 1984 runde Réard veertig jaar lang een bikinibedrijf in Parijs. Het merk is in 2017 uit de lappendoos gehaald door de Schotse zakenman Richard Emanuel die chique zwemkleding wilde verkopen onder het label Réard Paris, maar al binnen een jaar lag deze onderneming op z’n gat.

Voor de liefhebbers plaatsen we een Youtube-versie van de film Manina, Meisje zonder Sluiers (1952) met een hoofdrol voor een piepjonge Brigit Bardot als vuurtorenwachtersdochter in bikini.

 

Stone Island

Volgens Donnie is het een merk; ik meende dat het een label van C&A was. Iets wat je draagt als Palomino niet meer past. Maar een rapper met de statuur van Donnie spreek je niet tegen, tenzij het op een vette beat is.

Eerste verrassing: Stone Island is Italiaans. Ik had ook al gemengde gevoelens toen bleek dat de spijkerbroeken van Roy Rogers uit Italië kwamen. Het label is gelanceerd in 1982 door een Massimo Osti van C.P. Company. Daarna is het bedrijf in stappen overgenomen door Gruppo Finanziario Tessile in Turijn, destijds een van de grootste confectiebedrijven in Europa. In 1991 had GFT meer dan tienduizend werknemers in dienst, verspreid over twintig productielokaties.

Stone Island staat voor vrijetijdskleding oftewel streetwear. Oprichter Osti was geïnspireerd door werkkleding en vintage uniforms. Hij liet een archief na waar je een museum mee kan beginnen. Daar worden rondleidingen gehouden voor mensen die hun eigen streetwear brand willen opzetten.

Osti is ooit begonnen met bedrukte t-shirts onder het merk Chomp Chomp. Later begon hij jacks te verkopen met het label Chester Perry oftewel CP. Stone Island was eigenlijk een zustermerk.

Inmiddels is dat merk bezit van de Italiaanse onderneming Moncler. Ook zo’n verhaal. Opgezet in 1952 in Monestier-de-Clermont om jassen en jacks te maken voor bergbeklimmers en wintersporters in de Franse Alpen. In 2003 overgenomen door de Italiaanse ondernemer Remo Ruffini, verplaatst naar Milaan en sindsdien omgevormd tot streetwear brand.

D2C

Moncler en Stone Island waren allebei bezig met een D2C-beleid. Er zijn boutiques, outlet stores en webshops voor Moncler en Stone Island (de laatste gerund door Yoox Net-a-Porter). Bij Moncler is driekwart van de 1,8 miljard euro omzet (cijfers 2021) afkomstig uit eigen kanalen; bij Stone Island is dat 29% van 310 miljoen euro.

Voor Moncler is de mondialisering al geslaagd (veel omzet in Azië en de Amerika’s); de klanten van Stone Island zijn overwegend in Europa (Italië, UK, Duitsland en Nederland) te vinden. Maar Stone Island was ook onder de vorige eigenaar (Carlo Rivetti, nazaat van de GFT-familie) al bezig om voet aan wal te zetten met een reuze brandstore in LA. Remo Ruffini meent dat de ervaring die Moncler heeft in deze markten de ontwikkeling van Stome Island zal bevorderen.

Donnie was overigens al in zijn dartele jaren een Stone Island-fan.

Mocca Maffia

Douwe Egberts bevordert het gebruik van een goed koffiezetapparaat door de Moccamaster te promoten. De Moccamaster is een hoogwaardige filterkoffiemachine die in 1968 ontwikkeld is door industrieel ontwerper Gerard Smit. Het apparaat wordt nog steeds handgemaakt bij het bedrijf Technivorm dat Smit in 1964 is begonnen in Amerongen.

Moccamaster Cup-1Het kloppend hart van deze koffiezetter is een koperen verwarmingsspoel die het water op een temperatuur tussen de 92 en 96° Celsius brengt, optimaal voor de smaak. Het originele apparaat is in 21 kleuren te koop en wordt ondertussen gezien als design-klassieker. Er is ook een variant met thermoskan. En een zogenaamde Cup 1 die elk kopje apart zet. Van mij mag er bovendien een zetter bij die koffiebonen maalt. Voor de horeca, zorginstellingen en bedrijven heeft Technivorm professionele apparatuur.

Liefhebbers kunnen op de site zelf (D2C) bestellen.

Bij Simon Levelt treffen we een koffiezetapparaat aan dat visueel sterkt lijkt op de Moccamaster, de zogenaamde Gastroback 42706, afkomstig van een gelijknamige Duitse leverancier.

Illysionisten

Het Italiaanse familiebedrijf Illy is bekend van zijn premium espresso. De onderneming wordt nog steeds geleid door nazaten van oprichter Francesco. We zien daarom diverse Illy’s op leidende posities in de groep. Op het hoofdkantoor in Triëst, maar bijvoorbeeld ook in Londen waar het bedrijf recent een paar prestigieuze pralinerieën gekocht heeft. Want Illy is inmiddels veel meer dan koffie.

Zie ook Theevolutie (Retailtrends 2014)

De Illy-groep van de Italiaanse koffie-familie Illy heeft ook belangen in thee, cacao en zelfs koekjes. Met die diversificatie zijn ze enkele jaren geleden begonnen. Niet om het risico te spreiden en de afhankelijkheid van koffie te verminderen. Maar als voortvloeisel vanuit de D2C strategie. De onderneming heeft namelijk honderden Illy Café vestigingen geopend wereldwijd, en telt nog veel meer concessionaires die producten van Illy verkopen. Welke producten passen daarbij? Wat kan koffie aanvullen? Koekjes, chocolade, thee en zuidvruchten onder andere.

Illy Caffé eigen verkooppuntHet openen van eigen verkooppunten is een evolutionair verschijnsel. Illy verkocht aanvankelijk net zoals andere koffiemerken halfpondspakken via supermarkten, maar het label was vooral sterk in de horeca. We kennen allemaal het beeld van een Italiaanse café waar de lokale bevolking even snel een espressootje achterover slaat. Tot in de jaren negentig was tweederde van Illy’s omzet afkomstig uit Italië. Maar de opkomst van Starbucks deed de familie beseffen dat ze op internationale expansie moesten mikken.

Illy nam daarop diverse agenten en groothandels over, om zelf in belangrijke markten vertegenwoordigd te zijn. Die nationale dochterbedrijven mikten op de horeca, begonnen met de training van barrista’s en assisteerden bij de inkoop van goede espresso-apparatuur. En serviesgoed uiteraard. Iedere koffieliefhebber kent die typische kopjes met het rode vignet van Illy inmiddels. Daarmee zet Illy zich zichtbaar af tegen Starbucks, dat koffie verkoopt in papieren bekertjes. Om de kwaliteit te borgen, opende de onderneming bovendien eigen verkooppunten in belangrijke steden. Het koffiebedrijf heeft thans 225 locaties (Illy Caffé en Illy Shop) waar ook thee en bonbons verkrijgbaar zijn.

Polo del Gusto

Waar komen die bijproducten vandaan? De groep heeft twee dochterbedrijven: Illycafe en Polo del Gusto. De eerste coördineert alle koffiebelangen, de tweede is gediversifieerd in voeding, met dochterbedrijven zoals Dammann Frères (thee), Domori (chocolade), Agrimontana (noten- en fruitproducten), Pintaudi (koekjes) en Mastrojanni (wijn). De overeenkomst is dat ze allemaal premium potentieel hebben, streven naar verticale integratie (mede-eigendom van de bronnen) en internationaal verkocht kunnen worden. Bij Illy noemen ze dat disruptive qualities.

wijnkelder MastrojanniEen andere gelijkenis is dat het allemaal levensmiddelen voor liefhebbers zijn. De kennis die de familie Illy heeft opgedaan in koffie wordt nu toegepast in andere domeinen. De stap naar thee en chocolade is niet zo’n grote, maar zuidvruchten en koekjes zijn toch een andere industrie. Al zie je ze op retailniveau wel samenkomen. Wijn beschouw ik in dit verband als een echte outlier. Marketing en distributie van alcoholhoudende dranken is immers een spel met eigen spelregels.

Thee

Dammann Boutique ParijsDammann Frères gaat helemaal terug in tijd naar Parijs in 1692, beweert het bedrijf zelf. Koning Louis XIV zou de ondernemer toen reeds een monopolie gegeven hebben. Thee was in Frankrijk al bekend sinds 1636, circa twintig jaar voordat de Britten het drankje leerden kennen. Uit die periode stamt ook de theehandel Mariage Frères, dus het kan zijn dat de Damman-historie een verzinsel is. Wikipedia vertrouwt het in ieder geval niet. In 1825 zou het bedrijf zijn gaan samenwerken met de firma Derode in Batavia, een thee- en vanille-handel wiens naam nergens anders genoemd wordt.

Pas in 1925 zien we een echt tastbaar bewijs van de Dammann Frères, als ze een pakhuis openen op Madagaskar. Robert neemt Europa voor zijn rekening, Pierre emigreert om in New York importeur te worden. Zijn weduwe Vera zet het bedrijf in Amerika voort.

Pas na de Tweede Wereldoorlog krijgt het bedrijf zijn huidige karakter, onder leiding van de familie Jumeau-Lafond. Alle aandacht is dan gericht op thee, er worden nieuwe verpakkingen ontwikkeld en langzaam krijgt het merk een luxe-uitstraling.

In 2007 koopt Illy een meerderheidsbelang en gaat de eerste webshop open. Het volgend jaar opent Dammann Frères zijn eerste brandstore in Parijs. Er worden consessies verleend voor andere locaties in Frankrijk. In 2009 gaat een brandstore open in Osaka, Japan. Anno 2022 zijn er circa dertig eigen winkels in Frankrijk en drie in Azië. Daar verkoopt Dammann uiteenlopende thee-varianten (groen, zwart, geel, wit en zo voort), maar ook single estate teas en speciale infusions met fruit, bloemen, kruiden en zelf cacaobonen.

Cacao

De cacao-divisie van Illy is actief onder de naam Domori. Die onderneming is opgericht in 1993 door Gianluca Franzoni die vertelt hoe hij in Venezuela geïnspireerd werd door lokale cacaotelers. Het idee achter Domori is from bean to bar, dus de chocoladeproducten van dit bedrijf zijn gemaakt met cacao die vanaf het veld onder controle van de onderneming staan. Ketenregie!

cacaobonenDomori maakt daarbij gebruik van de beste cacaobonen. Bulk-chocolade wordt gemaakt met cacao van forastero-bonen. Luxe-chocolade maakt daarentegen gebruik van veel moeilijker te telen criollo-bonen, vaak uit Venezuela, Sri-Lanka en Caraïbische eilanden. En dan is er nog de gemengde variant van trinitario-bonen, oorspronkelijk uit Trinidad. Het bedrijf verwijst naar de Hacienda San José op het schiereiland Paria in Venezuela als basis van zijn criollo-teelt. Die boerderij bestaat en wordt gerund door de familie Franceschi, die overigens ook zelf chocolade op de markt brengt. Ze verkopen wel via een webshop in de USA maar nog niet in Europa.

Gianluca Franzoni is een fanatiek productontwikkelaar, want hij bedacht ook Gelato Libre, een ijs dat zonder zuivel en ei geproduceerd kan worden, met suikers uit fruit. Dit product wordt verkocht in literpakken die elke consument thuis in een ijsmachine kan bereiden. Er is ook een ijswinkel waar nieuwe smaken getest worden, een zogenaamde scoopshop in Milaan. Franzoni is inmiddels op eigen houtje doorgestart met het zuivelvrije ijsmerk Nubocha.

Prestat

Prestat presentjesDe familie Illy rijgt bovendien andere premiums brands aan deze parelketen. Zo werd in 2019 de Britse bonbonmaker Prestat toegevoegd aan de portfolio van Domori. Deze onderneming is in Londen opgericht in 1902 door Franse chocolatiers die het recept van de chocoladetruffel meegenomen hadden. De bonbonmakerij wisselde na de oorlog enkele keren van eigenaar, maar het bleef een winkel met een goede reputatie.

Prestat is hofleverancier van de Britse koningin en de koningin-moeder. Buiten Londen is het merk amper te koop, dus daar zit nog groeipotentieel in. Een Engels merk met een heel eigen signatuur. Het bedrijf had enkele brandstores in Londen en een eigen Chocolat Hall bij Harrods, maar de samenwerking met het warenhuis werd beeindigd. Dat gaf Illy de kans om toe te slaan. Distributie-wijs valt er nog veel aan Prestat te verbeteren.

Rococo

Een andere recente overname (uit een faillissement) is Rococo Chocolates in Londen. Deze chocolatier heeft vijf winkels in de stad. Het bedrijf komt onder leiding te staan van de mensen die ook Prestat runnen. Rococo heeft zijn eigen chocoladekeuken, hoewel deze maakplaatsen in Italië doorgaans ateliers genoemd worden.

Het wordt interessant om te volgen of Prestat alle creaties op één centrale productieplek laat maken en of beide merken dan nog wel voldoende distantie overhouden. Wellicht kan kruisbestuiving georganiseerd worden vanaf verschillende plekken. Rococo organiseert in zijn Chocolatelier in Belgravia bijvoorbeeld ook lolly-workgroups en reep-klassen. Liefhebbers kunnen bovendien meedoen aan een online truffel-cursus.

Koekjes

Pintaudi koekebakkerijGuiseppe Pintaudi is een artisanale koekenbakker uit Triest, opgericht in 2004. Deze bakker maakt ook beschuiten, dus je kan Pintaudi vergelijken met Bolletje. De bakkerij verkoopt vooral via de groothandel en een eigen webshop. Alle producten uit die webshop zijn bovendien via Facebook doorklikbaar, dus je ziet dat Illy ervaring opdoet met social media commerce.

Polo del Gusto heeft eind 2021 een belang van 85% genomen. Het verhaal achter Pintaudi is in lijn met de rest van de portfolio: zuivere ingrediënten, zorgvuldige bereiding, smaakvolle verpakking, luxe positionering. Maar het merk heeft wel extra distributiekracht nodig.

Zuidvruchten

Het is een product uit grootmoeders tijd, maar gedroogde vruchten blijven een belangrijk ingrediënt in de bakkerij en keuken. In 2006 heeft Illy het bedrijf Agrimontana overgenomen dat sinds 1972 in Piedmont zuidvruchten, kastanjes, honing en jams verhandelt. Alle producten komen uit Italië en worden zonder conserveermiddelen, smaak- of kleurtoevoegingen verwerkt.

Agrimontana jam en honingAgrimontana levert aan restaurants, bakkerijen, ijswinkels en talloze andere grootverbruikers van ingrediënten. In Italië word bovendien de consumentenmarkt bediend vanuit een webshop. De jams en honing kom je bij speciaalzaken overal te wereld tegen, maar Agrimontana is toch vooral een merk voor grootverbruikers.

Reserveer een boormachine

Toen het pils van Kordaat op de markt kwam, liet Lidl een reclamespotje maken waarin de naam Lidl helemaal niet genoemd werd. Ons pils is net zo goed als merkpils, wilde de Duitse discounter maar zeggen. Goedkoop merkpils, dat wel. Een halve liter Kordaat in blik kost twee kwartjes.

Sinds kort maakt Lidl reclame voor een prijswinnende boormachine van het huismerk Parkside. De naam Lidl wordt in de commercials helemaal niet genoemd. Onze boormachine is net zo goed als de bekende boormerken, wil Lidl maar zeggen. Deze keer gaat de Duitse discounter nog een stap verder door zelfs een aparte website voor zijn huismerk te promoten: Parkside.nl. De url staat op naam van een grote Duitse internetprovider, niet op naam van Lidl.

Op die site kan de Parkside Performance gereserveerd worden; wel vijf stuks zelfs. Het is een click & collect aanbieding. Klanten betalen € 79,99 als ze hun bestelling eind oktober in de winkel afhalen. Verwacht Lidl tekorten van deze boormachine? Is dat een nieuwe aanpak: Oostduitse Discount? Laat de klant maar in de rij staan!

Vegen en vullen

Het is een beetje bevreemdend, want Lidl kan via zo’n aparte website ook gewoon meteen boormachines verkopen. Dit product staat immers in de webshop van Lidl, het D2C kanaal. Maar daar is de boormachine uitverkocht, al is reserveren mogelijk. Lidl stuurt de klant dus bewust naar de winkel. Alleen in Nederland, want in België is dit product wel online beschikbaar. Daar betaalt een koper € 84,99 in de webshop van Lidl, maar afgelopen voorjaar was-ie daar in de aanbieding voor € 54,99. In Duitsland treffen we deze boormachine niet aan en in Engeland heeft Lidl geen webshop.

Het voelt allemaal een beetje opgeklopt aan. De goede score bij de Consumentenbond is ook alweer een half jaar oud, dus deze campagne kan alleen verklaard worden doordat Lidl deze bestseller maar een paar keer per jaar in de winkel heeft. Misschien is de container uit het Verre Oosten bijna uitgeladen. Wellicht is het een test als voorbode van een grotere click & collect aanpak in Nederland. Daar zijn de winkels echter niet op ingericht. AH heeft service-desks waar bestellingen van Bol.com afgehaald kunnen worden, maar Lidl heeft personeel dat moet vegen en vakken vullen. En dan bestaat er nog het risico van no-show. Wel gereserveerd; niet afgehaald.

Gewoon te koop

[Naschrift] De persvoorlichters van Lidl geven gelukkig snel antwoord. Deze actie is specifiek voor Nederland omdat onze Consumentenbond in omringende landen nu eenmaal niet hetzelfde gezag heeft. Deze boormachine is vanaf zaterdag 23 oktober zowel in de winkels als de webshop te koop, maar daar is het zoals het hoort: wie het eerst komt, het eerst uh… boort. Daarom is reserveren verstandig. Machines die niet afgehaald worden, gaan weer gewoon de verkoop in.

Helliot Bikes

De Volkskrant tipt in zijn zaterdag-magazine een fiets van Helliot Bikes als vervoermiddel door het Engelse heuvellandschap. De genoemde prijs van € 199- lijkt onwaarschijnlijk laag, maar op de site van deze leverancier zijn zelfs complete fietsen voor € 149- te vinden. Op de outlet-afdeling dan.

Wat de samensteller van de tip-pagina in Volkskrant Magazine waarschijnlijk heeft aangetrokken zijn de bonte kleuren van deze fietsen. Hallucinogeen! Kijk naar reviews en veel afnemers zijn het er over eens dat de kwaliteit om te janken is. De klant krijgt een fiets aangeleverd als onderdelen in een doos, en vaak lukt het niet om bijvoorbeeld de remmen goed af te stellen.

Fitness House

Helliot Bikes heeft een D2C model, maar behalve vanuit de eigen webshop verkopen ze ook via platforms zoals Amazon. De naam is een handelsnaam van het bedrijf Fitness House Innovation SL, gevestigd op een industrieterrein in de buurt van Valencia. Het lijkt er op dat dezelfde firma ook actief is of was als He Business en Clover Fitness. Ook deze leverancier treffen we aan op Amazon.

Klanten spreken over een levertijd van enkele dagen, dus Helliot Bikes worden niet gedropshipped vanuit het Verre Oosten. Dat kan ook niet, want de EU heeft de import van fietsen gelimiteerd. Wat wel gebeurt is dat fietsen in onderdelen verscheept worden, om hier in elkaar geschroefd te worden. Dat doen ook veel bekende merken. Liefhebbers weten doorgaans op welke onderdelen ze moeten letten, om een kwalitatief goede fiets te kopen. Op het forum van Fiets worden Helliot Bikes dan ook kermisfietsen genoemd.

Beerwulf

Heineken zag craft beer opkomen, eerst in de Verenigde Staten en toen al snel ook in Europa. Lokale micro-brouwerijen en kleine contract-brouwers die als duikplank fungeerden voor regionale merken. Al die micro-merkjes snoepten langzaam marktaandeel af van megabrands als Heineken, Stella en Bud.

Het antwoord? Heineken financierde Beerwulf. Een Amsterdamse startup (greenfield company) die zich sinds 2017 los van het moederbedrijf mocht ontwikkelen tot marktplaats voor biertjes. Een eigen Amazon voor artisanale producten, een internationaal bierplatform. Met dit verschil: Beerwulf koopt zijn voorraad in. Het is echter ook een mooi voorbeeld van het uitgangspunt: keep the cannibals in the family. Beerwulf dient primair als verkoop- en distributiekanaal voor kleine brouwers; de eigen merken van Heineken liften slechts mee. Die kleine brouwers profiteren van de distributiekracht die opgezet is met steun van een multinational. Nieuw assortiment wordt mee gekozen door een panel van liefhebbers.

Lagunitas Westcoast Pale AleHet bierplatform is medio 2021 actief in tien landen van Europa, meer er wordt ook bier uit de Verenigde Staten en Singapore verkocht. Bestsellers zijn nationale bierpakketten uit België, Nederland en Duitsland. Maar ook de Westcoast Pale Ale van Lagunitas is prominent te zien.

Postorderbedrijf in pils

Bij Heineken wordt Beerwulf gezien als een experiment met D2C, maar eigenlijk is het een groothandel die aan direct marketing doet. Een postorderbedrijf in pils en speciaalbier. Beerwulf is bovendien begonnen als lean startup met een minimal viable product, een aanpak die volslagen nieuw was voor Heineken. Het model zou ook in de Verenigde Staten toegepast kunnen worden, maar de wetgeving daar bemoeilijkt thuisbezorging van alcoholische dranken.

Een paar jaar geleden is ook de webshop van Heineken’s thuistappers The Sub en Blade ondergebracht bij Beerwulf, toch een efficiencyslag. Niet twee webshops, maar één. Aan de prijzen te zien wordt The Sub uitgefaseerd (die is in de aanbieding), maar is er volop vraag naar vaatjes voor de Blade. Gevolg is wel dat Beerwulf steeds meer een Heineken-sfeer krijgt. Het lijkt erop dat lokale brouwerijen de voorkeur geven aan andere distributiekanalen. Beerwulf lijkt bovendien een uitverkoophoekje van de brouwerij. Op de afdeling nieuw zien we een aanbieding van het Heineken EK2020 pakket. Wakker worden wolven: het is al 2021!

Reserveer tijdig je eigen composteerkist

Mijn ouders willen ook zo’n composteerkist van Loop Biotech. De ontwikkelaar noemt het een Living Cocoon, maar de bak oogt als een sarcofaag. Van een brokkelige steensoort, zou ook piepschuim kunnen zijn. Van belang is vooral dat deze begraafbak snel vergaat en dan (met inhoud en al) een heilzame werking heeft op de omringende grond.

Zo heilzaam dat de gemeente Rotterdam er over nadenkt om vervuilde grond beschikbaar te stellen als begraafplaats. Hou die gedachte even vast. Als we nou vervuilde grond verplaatsen naar andere vervuilde locaties en daar milieu-begraafplaatsen van maken, dan vangen we twee vliegen met één mep. Dan krijgt de vervuiler betaalt wel een heel ironische klank. Mijn ouders zijn daar vast voor te vinden, en ik sluit me aan. Doe mij ook zo’n doos!

Circofaag

Nou had Loop Biotech een leverprobleem. De werkplaats is daarom opgeschaald, zodat liefhebbers nu alvast een kist kunnen reserveren. Je krijgt zelfs € 250- korting op de prijs van € 1500- als je een voucher koopt. Loop Biotech wil het maakproces mechaniseren / automatiseren. Dat wordt de volgende uitvinding: een mycelium printer. Ik zeg crowdfunden die fabriek!

Wij doen mee. We leggen vooraf twee- of drieduizend euro in en krijgen daarvoor één aandeel en één voucher. Geen precies prijskaartje aan hangen, want als de kostprijs van de kist daalt neemt de waarde van het aandeel toe. En we staan graag mee aan de basis van de wereldmarktleider in kringloopkisten.

Mag ik nog een laatste suggestie doen? Maak ook kisten in de vorm van klassieke sarcofagen, dat oogt beter bij ceremonies. Zo’n organische contour. En noem deze kisten dan circofaag of circophagus, met een knipoog naar de circulaire economie.

Appeltje-Eitje

Een variant op D2C is verkoop via vending machines. Mars en Coca-Cola doen dat al generaties. Twee ondernemers uit de Betuwe experimenteren nu met een versomatiek.

VersomatiekEr zijn hele winkels ontstaan gebaseerd op het gebruik van vending machines, in Nederland noemen we dat automatieken. Febo is een bekende exploïtant. Het model van de automatiek wordt nu in de regio rond Arnhem en Nijmegen echter ook toegepast door een fruitteler (appels en aardbeien) en kippenboer (eieren) uit Beuningen. Ze beschikken inmiddels over vijf vestigingen van hun versomatiek onder de naam Appeltje Eitje. Het tweetal koopt regionale producten in bij collega boeren en bakkers, om een breed aanbod te kunnen bieden.

Leerlingen van de ROC in Ede zullen het verschijnsel herkennen, want die school beschikte al in 2013 over een fruitautomaat die ontwikkeld en beheerd werd als studentenonderneming onder de naam Fruitomatic.

Horn & HardartDe automatiek lijkt een typisch Nederlands fenomeen, maar het oorspronkelijke idee komt waarschijnlijk uit Berlijn. Daar haalden de Amerikaanse ondernemers Horn & Hardart in 1902 de machines vandaan die ze in hun nieuwe zelfbedieningsrestaurants plaatsen. Al snel hadden ze met hun populaire Automats een slordige 180 vestigingen in Philadelpia en New York, goed voor 800.000 klanten per dag. De Automats vormden ook een populaire achtergrond in veel vooroorlogse Amerikaanse films.

Het model van de automat vond vervolgens weer navolging in Europa, dus daar dankt Amsterdam zijn automatieken aan. Horn & Hardart sloten hun laatste vestiging in de jaren negentig. Hun laatste automatenwand is nu bezit van het National Museum of American History.