UA-118352680-1

Merchandise

Niet alles is goud

De rechtszaak van Parlux Fragrance tegen Shawn Carter (de bekende rapper Jay-Z) laat fraai zien hoe celebrities hun populariteit verzilveren door het aangaan van licentie-overeenkomsten en het promoten van de merkproducten die daar uit voortkomen.

Parlux bracht in 2012 een parfum-lijn op de markt onder het label Gold by Jay-Z. Onderdeel van de deal was dat de artist het merk actief zou endorsen oftewel promoten. Parlux meende dat Jay-Z zijn deel van de afspraak niet volledig was nagekomen, en eiste daarom $67,6M schadevergoeding vanwege misgelopen inkomsten. Jay-Z betwistte dat en eiste op zijn beurt $6M vanwege niet-uitbetaalde bedragen die overeen gekomen waren.

In de eerste zaak van Parlux versus Jay-Z bevestigde de rapper dat hij het contract dat ondertekende niet gelezen had. Hij vertrouwde op zijn juridisch adviseurs die op pad gestuurd waren met de instructie dat Jay-Z zelf creatief controle wilde houden over alle activiteiten. Alleen al daarom kon hij niet verplicht worden om te verschijnen op events of promotiepraatjes te houden in de pers. Parlux hield hem voor dat hij wel zijn champagne, sigaren en luxe horloges actief gepromoot had. Waarom dan niet ook de aftershave?

Crappy & Lazy

Jay-Z noemde de marketing van Parlux ‘crappy and lazy‘ omdat het product ook verkocht werd via de discount-keten Superdrug in Engeland. Hij was van mening dat Parlux zo niet alleen het product een verkeerde positionering gaf, maar ook zijn reputatie als artist door de modder haalde.

Opvallend is dat de artist zich de ene keer wel en de andere keer niet herinnert wat is afgesproken en wat hij wel en niet heeft gedaan. “Zo werkt geheugen nu eenmaal,” vertelde hij met een knipoog naar de jury. Onze premier kan er nog iets van opsteken.

In dezelfde zaak zijn afgelopen najaar zowel de eisen van Parlux als Carter afgewezen. In hoger beroep kreeg de rapper echter onlangs alsnog gelijk van de jury en werd een vergoeding van $4,5M toegewezen.

Politieke Partijshops

Als we de merchandise van verschillende politieke partijen vergelijken, dan is de conclusie dat het zich loont om een goede grafisch ontwerper aan het werk te zetten. Laat het design niet aan de textieldrukker of groothandel over, want dan wordt het vaak plat. Selecteer een serieuze designer, vraag om enkele ideeën en schuw niet om ook enkele thema’s uit te laten werken. Subtiel en intelligent, als het even kan.

Wat zijn thema’s? Bij de VVD komen we een rompertje tegen dat voor vaccinatie pleit. Bij D66 zien we pro-Europa merchandise. Groenlinks promoot de liefde. SP heeft slogan-tassen: Naar een beter Nederland. Dat zijn onderwerpen waar de partij zich mee wil profileren en die op een aantrekkelijke manier onder de aandacht gebracht worden.

De Stichting Webwinkelkeur heeft de afgelopen jaren geïnventariseerd of deze politieke partij-webwinkels wel aan de diverse regels voldoen, en daar mankeert nogal wat aan. Gelden er voor merchandise-shops (die eigenlijk bijzaak zijn voor de bezitters) afwijkende regels? Webwinkelkeur hanteert de checklist van de ACM en signaleert dat vrijwel geen enkele winkel voldoet. Zakenkrant kijkt met een commerciële bril naar de shops.

Politieke Partij-webwinkels

VVD: de webwinkel verkoopt vooral verkiezingsmaterialen en merchandise waarmee leden hun trouw aan de partij kunnen tonen. Stropdassen, sjaaltjes, paraplu’s, pennen en cocktailprikkers. Maar we vinden er ook een rompertje waarop te zien is dat zelfs babies proud to be prikked zijn.

D66: het is uitverkoop in de D66 winkel. Zelfs de Europese vlag is in de aanbieding: van € 25- voor € 10-. D66 verkoopt ook thema-items zoals klimaatdrammer-shirts.

PVV: de partij van Wilders heeft zelf geen winkel, maar een kunstenaar heeft enkele jaren geleden enkele collega’s gevraagd bij te dragen aan een klein aanbod voor zijn Wilderswebwinkel (reeds uitverkocht) en daar troffen we het familiespel Mens Doe Eens Normaal! aan.

CDA: in de webwinkel van het CDA zijn niet alleen bierviltjes te koop, maar ook fruitstickers. Idee is uiteraard dat afdelingen lokaal fruit inkopen en uitdelen met de sticker erop.

Groenlinks: een beperkte keuze, maar wel smaakvol assortiment. We vinden in de winkel onder andere een mok over liefde, wat kleding en campagnematerialen.

SP: deze partij heeft een prachtige grafische identiteit, dat maakt merchandise aantrekkelijk. Kenmerkend is dat de naam en het logo er niet ingehamerd worden, maar dat ze soms subliem verstopt zijn. Met zulke merchandise wil je wel gezien worden. Tomaatjes als oorbellen! Een hoodie kost leden van de SP overigens slechts € 15- dus die lijkt gesubsidieerd.

PvdA: heeft ook een mooie grafische identiteit in de vorm van een gestileerde roos, maar de PvdA is bang dat niet iedereen de roos herkent en zet daar dus plompverloren altijd de naam van de partij achter. Angst en onzekerheid regeren. Het is dan ook niet verbazend dat de webwinkel relatief leeg is.

PVDD: de dierenpartij heeft dezelfde communicatie-adviseur als oprichter die ook bij de SP mee aan de basis stond van grote groei, maar het klavertje-vier van deze partij is minder prominent. Ook hier wordt het vignet uitgelegd, met als gevolg dat de merchandise minder aantrekkelijk is. De goedkope witte polyester jacks zijn ook geen sieraad voor de beweging.

 

FVD: hier een verwijzing naar de klassieke oudheid in het beeldmerk, en dus al meteen een ouwelijk imago. De partij verkoopt echter ook merchandise met Het Forum als thema. Mooi gephotoshopped, dat is echt bijzonder. Er zijn zelfs kattenmokken voor Bram Hiddema. Dat is de kat van Theo en erelid van de partij. Mock it!

Volt: deze partij heeft een international Voltshop die vanuit Duitsland aangestuurd wordt. De Duitse look is nogal paars-oranje of paars-groen en tamelijk plat. Er zit een aanzet tot een idee in the bulb die op sommige artikels te zien is.

SGP: in de webshop van de SGP vinden we veel standaard partijmerchandise. Vlaggen, shirts & sweaters, pepermuntjes, pennen en een polyester campagne-jack.

DENK: goeie naam voor merchandise, maar nog geen winkel. Kijk maar eens naar IBM, want daar doen ze al decennia met THINK!

BoerBurgerBeweging: tikje jaren zeventig-look, maar toch zie je ook hier de hand van een ontwerper terug. BBB heeft enkele simpele partij-artikelen in de aanbieding. Kwestie van goede BoerBurgerBack-up van de eenmansfactie.

BIJ1: bijna voorspelbaar heeft BIJ1 wel grafische ontwerpers in zijn achterban. Het is slechts een eenmansfractie in de kamer, maar wel met sterke support. Simpele webwinkel met een kleine keuze aan hebbenswaardige merchandise.

Drie jaar geleden heeft Vice ook al eens een vergelijking gemaakt. Sindsdien lijkt er niet veel veranderd.

Hoodies, babymode en afstudeerbeertjes

Wat verkopen diverse college stores?

Bij de start van een nieuw schooljaar is Zakenkrant eens gaan turven wat er zoal verkocht wordt door de Nederlandse universiteiten en hogescholen. We kennen allemaal het bekende college sweatshirt van grote Amerikaanse universiteiten, maar bestaat er een equivalent in Nederland? En wat betaalt een student voor zo’n trui?

Werk je bij een college store?
Wil je ervaring delen, updates ontvangen, meedoen aan een benchmark?
Stuur even een mailtje naar [email protected]!

Nederland telt in 2021 ruim 1.320.000 studenten waarvan 327.000 op een universiteit, bijna een half miljoen op een hogeschool en ruim een ander half miljoen in het MBO. Dat aantal is in het hoger onderwijs met 71% toegenomen sinds de eeuwwisseling. Studenten voelen zich verwant aan de faculteit, de instelling als geheel, een gezelligheids- of sportvereniging, een jaargroep. Nederlanders zijn misschien wat minder gevoelig voor de team-spirit die op Amerikaanse instituten bevorderd wordt met sportteams en cheerleaders. Maar er is desondanks een enorme markt voor schoolmerchandise.

De eerste indruk na onze inventarisatie is dat de meeste onderwijsinstellingen weinig aandacht besteden aan hun winkels. Wij snappen ook wel dat onderwijs en onderzoek voorop staan, en dat huisstijl, productontwikkeling en verkoop een bijzaak zijn. Maar bij de meeste universiteiten en hogescholen is de college store en het daar aangeboden assortiment een ietwat liefdeloze bedoening.

Gratis Hoodie

CHE HoodiesDat kan ook anders, zo bewijst bijvoorbeeld de Christelijke Hogeschool Ede, die afgelopen winter een gratis hoodie weggaf aan vierduizend studenten. “Om ze een hart onder de riem te steken,” verduidelijkt Arjan van Vugt, directeur van de zakelijke opleidingen in het begeleidende persbericht. In een periode dat veel studenten thuis moesten werken, wilde de hogeschool toch verbinding bevorderen. Een herkenbare college hoodie geeft blijkbaar een warm gevoel.

Universitair KruidenbitterBij de universiteiten steekt Leiden met kop en schouders boven de rest uit. Daar treffen we naast de standaard producten ook originele aanbiedingen aan. Een heel assortiment Delftsblauwe souvenirs bijvoorbeeld, misschien favoriet bij de verantwoordelijke inkoper. Maar ook relatief veel drank, zoals de kruik Leidsch Universitair Kruidenbitter. Daar kan geen andere onderwijsinstelling aan nippen. Uh… tippen. Bij de Universiteit van Twente valt de Union-shop op, met een uitgebreid assortiment fietsartikelen.

Doppers & Babyrompers

Bij de overige universiteiten varieert het aanbod van minimaal tot redelijk. De klassieke college sweater is geen populair product (de meeste Nederlandse studenten willen schijnbaar niet rondlopen met een schooltrui), maar we zien wel veel hoodies. De modale prijs van een sweater is circa dertig euro en een hoodie kost dan vijf euro extra. Sommige instellingen bevorderen het dragen van een sweater door de prijs te verlagen. Bij de Rotterdam School of Law waren een paar jaar zelfs sweaters beschikbaar voor een tientje.

babyromper Andere producten die we overal aantreffen zijn de drinkflessen van Dopper en babyrompertjes. Blijkbaar is de voortplantingsbereidheid op universiteiten en hogescholen aanzienlijk, en schrikken jonge ouders er niet voor terug om hun nageslacht al jong te indoctrineren. Een ander populair product zijn zogenaamde afstudeerberen. Teddybeertjes die dienen als souvenir voor schoolverlaters.

De Haagse Winkel

Haagse WinkelVoor de meeste hogescholen is college merchandise een relatief onbekend fenomeen. De Haagse Hogeschool is een uitzondering. Die had er in 2012 een speerpunt van gemaakt in zijn marketing- en communicatiebeleid – zo lezen we in het vakblad Promz. Er was in het hoofdgebouw zelfs een heuse Haagse Winkel ingericht, waar speciaal ingekochte promotie-artikelen verkocht worden. Die winkel is echter eind 2017 gesloten. De selectie van merchandise en kostendekkende verkoop viel blijkbaar niet mee.

HvA WibauthuisDe Hogeschool van Amsterdam maakt er een studieproject van door in zijn University Store (in het Wibauthuis) ruimte te bieden aan studenten die producten ontwikkelen en verkopen, maar ook door een collab aan te gaan met een gastdocent die tevens zijn eigen streetwear (zie foto bij koperegel) op de markt brengt: HVAxPatta. Een mooi project om leerlingen vertrouwd te maken met merchandise en marketing. Het leidt wel tot hogere prijzen. (meer…)

Van Caterpillar tot CAT

Caterpillar is al generaties een leidend merk in bulldozers en andere zware werkvoertuigen voor de mijn-, water- en wegbouw. Maar inmiddels verdient het bedrijf ook goed aan de licenties die door anderen gebruikt worden voor kleding, schoeisel en speelgoed.

old caterpillarIn het begin van de 20e eeuw bedachten de voorlopers van deze onderneming de rupsband, vandaar de naam Caterpillar. Die uitvinding kwam goed van pas in de Eerste Wereldoorlog. Caterpillar maakt graafmachines en heftrucks, walsen en vrachtwagens. Sinds de jaren dertig worden die afgeleverd in de kenmerkende kleur geel met het bekende CAT-embleem op de zijkanten.

Door autonome groei en overnames is zo de afgelopen eeuw een Amerikaanse multinational ontstaan die in 2020 bijna 42 miljard dollar omzet maakte, met een winstpercentage van zo’n elf procent.

Na de Tweede Wereldoorlog begon Caterpillar met de verkoop van schaalmodellen als een advertising gimmick. Begin jaren negentig kwamen daar werklaarzen en -schoenen bij. Dat leidde tot een licensing programma waardoor er onder het merk nu ook kleding, speelgoed en smartphones worden verkocht.

De totale retail value van alle CAT-branded producten was het afgelopen jaar 2,4 miljard dollar. Dat zou zes procent van de omzet van Caterpillar zijn, maar zo werkt het niet. Het bedrijf voegt inkomsten uit licenties van andere bedrijven die het merk mogen gebruiken op hun producten toe aan zijn verlies- en winstrekening. En dan zijn er ook nog eens inkomsten uit de eigen winkels en webshops, als die tenminste winstgevend zijn. In het jaarverslag zijn deze posten lastig te vinden. CAT staat zo wel in de Top-100 van License Global, het vakblad van deze industrie.

Licenties

Wanneer begon deze licensing-business? In de jaren vijftig schakelde de Amerikaanse fabrikant de Norscott Group in om schaalmodellen van zijn favoriete machines te maken. Ruim dertig jaar later kwam daar Wolverine Worldwide bij, een schoenenfabrikant die onder andere bekend was van het merk Hush Puppies. Caterpillar suggereert nu dat zij opdracht gaven aan de schoenfabrikant, maar andersom is meer waarschijnlijk. De schoenfabriek zocht een sterk merk voor een nieuwe lijn werkschoenen en nam een licentie op CAT.

Deze boots werden al snel opgepikt door de hiphop-scene. Dat inspireerde Caterpillar om meer licenties uit te geven. Al snel kwamen er jassen, jeans, helmen, handschoenen, overalls, werkbrillen, thermosflessen, lunchboxen. Zo heeft CAT zich ontwikkeld tot een love brand met een rough reputation. Inmiddels staat het merk op speelgoed en smartphones, een enorm assortiment aan merchandise.

Merkwinkels

Caterpillar StoreAnno 2021 beschikt Caterpillar over een aparte eenheid die nieuwe producten ontwikkelt en op de markt brengt. Verkoopkanalen zijn uiteraard de dealers die zware voertuigen verkopen, maar ook kledingwinkels, schoenenwinkels, websites en marktplaatsen. En een slordige tweehonderd CAT merkwinkels die ingericht zijn om een jongere doelgroep van shoppers aan te spreken.

ShopCaterpillar.com
CatWorkwear.com
CatFootwear.com
CatPhones.com
Amazon.com

Souvenirs van Kalashnikov

Een lifestyle label is een merk dat zijn invloedssfeer uitbreidt naar andere productgroepen. Dat fenomeen begon enkele decennia geleden bij dure fashion brands die bijvoorbeeld ook zonnebrillen, horloges, beddengoed en andere buitensporigheden aan hun assortiment toevoegden. Deze aanpak stelde hen in staat brand stores te vullen en webshops extra interessant te maken. De eigenaar van een lifestyle label geeft doorgaans licenties uit aan andere fabrikanten om het merk op andere producten te plakken. Zo heeft de Italiaanse Luxottica Group licenties van vrijwel alle luxemerken om brilmonturen en zonnebrillen te maken.

Het model van lifestyle labeling zien we inmiddels ook terug in het middensegment. Zelfs bij fastfood-bedrijven en discounters, maar dan meestal met een knipoog. Ook B-to-B leveranciers maken van hun merk soms een lifestyle label door merchandise te verkopen die buiten de deur gemaakt wordt. Denk aan bulldozer-fabrikant Caterpillar dat van zijn merk CAT een lifestyle label maakte. Er wordt wereldwijd voor 2,4 miljard dollar aan CAT merchandise verkocht.

Shotglasses

Een ongewoon voorbeeld is Kalashnikov, de bekende Russische wapenfabrikant. Die wilde in 2014 de associatie met dood en verderf een beetje bijbuigen en liet een nieuw label maken door het Apostol Center for Strategic Communications. Apostol huurde daarvoor de Britse ontwerper en zelfbenoemde brand fixer Steve Haggarty in. De ambitie was om van Kalashnikov een Russian Apple te maken. Het bedrijf lanceerde destijds de slogan Protecting the Peace om een positieve draai te geven aan zijn core business.

Die core business is schiettuig en wapensystemen, maar Kalashnikov is bijvoorbeeld ook actief met speedboten, drones, medische apparatuur en zelfs vulmachines. Dat zal wel een gevolg zijn van Russische conglomeraat-opbouw. Verwant aan de verkoop van geweren is de verkoop van buitenkleding. Kalashnikov werkt daarvoor samen met Gruppa 99, een fabrikant die vanouds aan politie- en legereenheden in Rusland verkoopt. Gruppa 99 is ook degene die de franchise voor importeurs en kledingwinkels van het merk Kalashnikov beheert.

Kalashnikov heeft bovendien een eigen winkel in Moskou (en een webshop) waar zogenaamde souvenirs van het merk te koop zijn. Daar vinden we de meest buitensporige producten zoals shotglasses en thermoskannen in de vorm van een kogel. Zo’n kan kost wel € 22,50. Maar een iPhone-hoesje heb je al voor minder dan zeven euro. Onder de drie euro kunnen die-hard fans een patch kopen om op hun jas te naaien.

Club

Voor die brandfans heeft Kalashnikov bovendien een eigen club. Die is open voor iedereen die eigenaar is van een wapen of zich thuis voelt bij het merk. In de winkel van Kalashnikov treffen we ook t-shirts aan met de kreet Tpa-ta-ta-ta. Dat lijkt een beter passende slogan.

Satanschoenen

Nike had er aanvankelijk geen probleem mee toen rapper Lil Nas X en kunstenaarskollektief MSCHF in 2019 twaalf paar Air Max schoenen ombouwde door er weiwater in te doen, INRI op te laten sticken en een gouden kruisje aan te hangen om ze te verkopen als Jesus Shoes. Walking on holy water! Maar toen dezelfde troupe de actie in 2021 herhaalde door 666 paar Air Max te transformeren tot Satan Shoes, dreigde Nike wel met een rechtsgang.

Jesus ShoesGeassocieerd worden met de hel was voor Nike klaarblijkelijk een brug te ver. Lil Nas X en zijn kunstmaatjes wilden een beroep doen op freedom of expression. Maar ze kozen uiteindelijk eieren voor hun geld door te beloven dat ze alle verkochte schoenen (zowel de Satan- als Jesus-variant) zouden ’terughalen’ voor de betaalde prijs. Kopers die niet op dat aanbod ingaan, dienen te beseffen dat Nike geen verantwoordelijkheid neemt voor deze schoenen, zo werd bekend gemaakt. Die paartjes gingen ondertussen voor duizenden dollars van de hand op sites voor collectors items.

Lil Nas X en MSCHF hebben recht op vrijheid van expressie. Maar als daar een monetaire dimensie bijkomt en de reputatie van een gevestigd merk in het gedrang komt, kan de rechter een andere afweging maken. De actie was een commentaar op de toenemende commercialisering van muziek en kunst, zo beweerde Lil Nas X. Grote merkproducenten maken steeds vaker gebruik van kunstenaars in de vorm van collabs, zie ook de samenwerking van LVMH met Rianna. Nu zijn de beelden op de sites van zowel de Jesus Shoes als de Satan Shoes afgeplakt met censuur-stickers. Lil Nas X ziet de recall niet als bakzeil, omdat hij zijn doel eigenlijk al bereikt heeft.

MSCHF

MSCHFMSCHF is een Brooklyn-based bedrijf dat producten maakt op basis van een nihilistisch wereldbeeld. Zo hebben ze een bathbomb (let op de referentie aan Lush) op de markt gebracht in de vorm van een broodrooster, een weedpipe (bong) in de vorm van een rubber piepkuiken en een screensaver waarmee Netflix afgedekt kan worden met beeld uit een zoom-meeting. Deze Amerikaanse MSCHF heeft ook een link naar Amsterdam.

Zoek via Google naar MSCHF en je belandt als een Alice in Wonderland. Er blijkt namelijk ook een Koreaans modemerk te zijn dat dezelfde afkorting hanteert, experimenteert met bekende beeldmerken en adjusted Nike’s en Vans in zijn assortiment heeft. Het lijkt toeval te zijn, al hebben beide bedrijven de ironie gemeen. MSCHF in Seoul maakt streetwear en doet veel collabs met kunstenaars en gespecialiseerde producenten

Groeten van Google

Bij Google was het lang een grap. Als product X niet lukt, kunnen we altijd t-shirts gaan verkopen. Brand merchandise was iets voor de lagere goden.

Anno 2021 heeft het bedrijf echter een uitgebreide fanshop. Daar zijn niet alleen spulletjes met het label van Google te koop, maar is ook merchandise van Youtube, Android, Waze en Google Cloud te vinden. Er werd zelfs een fiets verkocht via deze webshop, maar die is in Europa niet meer te krijgen.

De ontwikkelaars van Google’s brand identity shop komen bovendien met tijdelijke collecties. Ze doen zelfs aan collabs, samenwerkingen met derden. Zo vinden we er een Pride collection die is gemaakt met eigen LGBTQ+ medewerkers.

Opvallend is de Campus Collection. Dat zijn een paar kledingstukken en een tas met plaatsnamen van alle steden waar Google een vestiging heeft. Amsterdam zit er ook bij. Perfect voor medewerkers die willen laten zien dat ze vanuit de hele wereld meewerken aan het succes van deze onderneming.

Deze Google Shop blijkt vooral populair in de VS, zo blijkt uit onderzoek van een student die Google Analytics gebruikt om te kijken waar belangstellenden en klanten vandaan komen.

Scroogled

Google werd in november 2012 het doelwit van een anti-campagne door Microsoft, die de markt wilde attenderen op diverse manieren waarop Google zijn klanten geen dienst bewees. Thema van deze campagne was Scroogled, een samentrekking van Google en Scrooge (te gierig om kerst te vieren). Microsoft huurde politieke campagne-makers in om zijn tegenstander te bashen. Het bedrijf liet zelfs merchandise maken met Scroogled in Google huisstijl. In 2015 staakte Google de anti-campagne.

Stones Stores

Rolling Stones Number Nine: zo heet de nieuwe Stones Store aan Carnaby Street in West End, London.

RS No 9“Why open a shop during a pandemic?” Mick Jagger herhaalt de vraag van een reporter. “I guess it is eternal optimism.” De winkel hangt vol kleding met het kenmerkende beeldmerk van The Stones, de knalrooie mond. Maar ook logo’s van albums en tours uit het verleden, de zogenaamde Carnaby Classic lijn. Er zijn sleutelhangers te koop en zelfs kristallen glazen. Een mooie selectie van alle merchandise die een band als de Rolling Stones kan laten maken.

De winkel heeft ook een website, waar te zien is welke mode en accessoires er te koop zijn in de store. Geen webshop. Daarvoor moeten fans naar The Rolling Stones Shop online, gerund door platenmaatschappij Universal Music Direct Limited. De webshop verwijst in de header wel door naar de winkel aan Carnaby Street.

Uit eerdere promo’s kan afgeleid worden dat de Stones store gerund wordt in samenwerking met Bravado, de merchandise-divisie van Universal Music. Bravado geldt als een innovator, omdat er licenties gedeeld worden met zeer uiteenlopende bedrijven. Zo koppelt de firma artiesten aan bijvoorbeeld H&M en werden er Ladurée macarons verkocht tijdens de laatste Rolling Stones tour in 2019.

Tijdens die tour opende The Stones ook een pop-up afdeling in het warenhuis Bergdorf-Goodman in Manhattan, New York. Curator van deze winkel was Sarah Andelman, mede-oprichter van Colette in Parijs. Andelman wil graag onzichtbaar blijven als aanstichter van gelegenheidsprojecten.

Voetbalshop

Voetbalshop.nl, de webwinkel voor voetballiefhebbers die is voortgekomen uit de Badge Groep in Woerden – vanouds een grote verkoper van goedgekeurde clubmerchandise – opent in de zomer van 2020 een stuk of elftal shop bij gevestigde clubs.

Het is eigenlijk vooral een slimme samenwerking tussen de Badge Groep en bestaande fanshops waarbij het bedrijf in Woerden de inkoop en de distributie op zich neemt, terwijl lokale winkeliers doorgaan met wat ze altijd al deden: verkopen. Badge Groep zal uiteraard marge moeten gaan delen, maar kan dat wellicht goedmaken door meerverkoop (ten koste van andere groothandels). Eerder had Badge Groep al zogenaamde whitelabel shops bij onder andere PSV en shop-in-shops bij andere teams.

Roland Heerkens (de vroegere Mister Badge) ziet in zijn nieuwe netwerk ook een mooi distributiesysteem voor de elftalkleding die hij sinds 2015 maakt voor inmiddels circa 150 clubs die met Badge Teamwear een contract hebben voor verenigingskleding. In deze samenwerking kan elke deelnemende club een eigen clubshop openen waar leden kunnen bestellen.

Voetbalshop.nl verkoopt onder andere outfits van Adidas, Puma en Nike.

Biebshops

De bibliotheek is een oude rot in de deel-economie. Wat voor internet-investeerders een nieuwe trend is, was al lang bekend bij de uitleners in de boekenbranche. Maar verkoopt de bibliotheek ook weleens iets. Waar zijn de biebshops?

Er is vast wel een ambitieuze bibliotheekbestuurder die met het voorstel kwam: waarom openen we geen winkeltje bij onze druk bezochte boekenuitstalling? Zo eentje die leesbenodigdheden verkoopt en andere media onder de aandacht brengt. Waarop een andere bestuurder waarschijnlijk nuchter reageerde: verkopen is geen core business. En het kan per saldo geld kosten. Dat risico nemen we beter niet.

Laten we eens kijken hoe die belangenafweging afgelopen is. Waar zijn de winkeltjes? De bibliotheek in Huizen heeft er eentje. Die verkoopt leesbrillen, boekenleggers, kunstkalenders en Delfts Blauwe tasjes. De bibliotheek Helmond-Peel heeft een onderwijswinkel. Bij de bibliotheek in Veenendaal heeft de stadswinkel onderdak gevonden.

Olifantenpaadje

De webshop van de bibliotheek Helmond-Peel maakt gebruik van op-shop, een online winkelprogramma van Olifantenpaadje uit Eindhoven. Dit bureau is gespecialiseerd in webwinkels voor culturele instellingen. Nu zijn dat vooral bibliotheken, maar waarom niet ook theaters, musea en concertpodia?

We tellen een slordige 27 bibliotheken in het klantenbestand van Olifantenpaadje. Het merendeel gebruikt de web-app om activiteiten onder de aandacht te brengen. Bijeenkomsten, taalclubs, bezigheden voor kleuter, peuters en het onderwijs. Maar ook leescampagnes zoals Kilometerlezen. Doorgaans gratis, maar de bibliotheek Dommeldal verkoopt ook tickets voor events, bijvoorbeeld in een lokale Kasteelhoeve. Dan heb je ook wat!

Grote steden

Eindhoven is een grote stad, maar wat gebeurt er elders. De bieb in Amsterdam (OBA) heeft geen winkel, maar wel een compleet restaurant aan de Oosterdijk. Bovendien verhuurt OBA ook zalen voor evenementen, net als de bieb in Rotterdam. In Den Haag koppelen ze kortingsacties aan de bibliotheekkaart. En Utrecht bereidt zich voor op de nieuwe vestiging in het voormalige postkantoor aan Neude. Komt daar ook horeca in? Of een biebshop?