UA-118352680-1

Teksttuig

Storytan

Humberto Tan roert zijn mond doorgaans prima. Als presentator en interviewer weet hij zijn woorden meestal goed te kiezen. Daarom valt het zo op dat hij onzin praat in de commercial voor Storytel. Tan is sinds deze zomer ‘het gezicht‘ van Storytel, oftewel de nieuwe ambassadeur.

Verhalen zijn in staat om nieuwe ervaringen op te zoeken.
Of om te verlangen ergens naar.

Wat is daar aan de hand? Was het script zo beroerd? Of is Tan een beetje gaan improviseren? Dan is er toch wel iemand bij die zegt: ‘Nog eens overnieuw Humberto’. Ik gok dat hij maar wat is gaan kletsen en niemand iets durfde zeggen toen hij het meteen al goed genoeg vond. Nou daarom zegt Zakenkrant het maar direct: laat je eens testen op Alzheimer.

Er is trouwens ook een langere versie.

Verhalen zijn in staat om je wereld groter te maken.
En om nieuwe ervaringen op te zoeken.

Of om te verlangen ergens naar.

Ook op Instagram is te zien dat er bij Storytel met taal gemorst wordt: ‘We zijn verheugd om aan te kondigen dat…’ Daar zijn alle taalliefhebbers al weggesaneerd blijkbaar.

Kracht van karakter?

Sommige reclamecampagnes zijn zo slecht dat je meteen weet: voor dat bedrijf kan ik van m’n leven niet werken. Eerder hebben we het hier al eens gehad over Milka, waarvoor de slagzin Teder Smaakt Beter ingezet wordt. In het Nederlands klinkt dat niet lekker, zeker niet wanneer je Michiel Romeyn de tekst laat uitspreken. Dan wordt het vanzelf een Multilul-campagne – zie Jiskefet.

De Mutilul Way is nu ook toegepast voor Cote d’Or. Ik weet niet eens of dat merk familie is van Milka. Al die grote zoetwarenhuizen doen aan portfoliopoker, dus het wisselt nogal eens. Maar de management-stijl die tot zulke wangedrochten leidt is verwant.

Ik zat op een belangrijk congres van de Europese levensmiddelenindustrie eens naast een bejaarde Amerikaan. Vriendelijke kerel, type Joe Biden. Die man bleek de topbaas van Kraft Jacobs Suchard. Bij de Zwitserse chocoladefabriek van Suchard is Milka ooit bedacht: mierzoete melkchocolade. Al die merken zijn door opeenvolgende overnames nu in handen van Mondelēz International.

Hoogwaardige cacao

Mondelēz brengt bekende koekjes zoals Oreo, Lu en Liga aan de man. Stimorol is ook van deze onderneming. En ze verkopen chocola, heel veel chocola. Milka, Toblerone, Cadbury en inderdaad: Cote d’Or. Van oorsprong een merk uit Brussel. De cacaobonen kwamen destijds van de Goudkust, wat nu Ghana is.

Tegenwoordig is de herkomst van de cacaobonen in België een plantage in Equador, Jamaica of Venezuela. Zuid-Amerikaanse cacao smaakt namelijk sterker. Dat kun je karakter noemen.

In 1987 werd het Belgische bedrijf gekocht door Jacobs Suchard, dat later Mondelēz is geworden. De slogan Kracht van Karakter komt dus inderdaad uit dezelfde koker als Teder Smaakt Beter. Precies zoals ik al vreesde.

Ogilvy Social.lab

Nou kan het best zijn dat er verschillende reclamebureaus bij betrokken zijn. Maakt niet eens zoveel uit, het is uiteindelijk allemaal Multilul. Mijn indruk is dat een verkoopgedreven leiderschap uiteindelijk leidt tot sales-speak in grote media-campagnes. Dat zijn Neanderthalers die goed kunnen rekenen, en dan krijg je dus van die ééndimensionale slogans. Gebakken lucht. Opgezwollen niemandallen. In het Vlaams is al die nietzeggende verkooptaal nog stuitender.

Karakter is een kracht van binnenuit.
Geboren uit cacaobonen vol smaak,
onthult Cote d’Or bij elke beet
de volle kracht van zijn karakter.

In Nederland praten ze niet over beet maar is het gewoon hap. Waar het allemaal om draait is de kwaliteit van de cacaobonen, lees ik in een reclamevakblad. Gaan we dat checken bij een deskundige? Zonde van de tijd. Het concept is ontwikkeld bij Ogilvy Social.lab in Brussel. Het brand platform Kracht van Karakter moet een nieuwe generatie aanspreken.

Leuk aan die slogans is dat ze omkeerbaar zijn: Het karakter van kracht en Beter is teder.

Mental Availability

Deze keuzes zijn de verantwoordelijkheid van een nieuwe marketingmanager bij Mondelēz Benelux die groei moet realiseren richting 2030. Precies zoals ik voorspelde: een prestatie-gerichte salescultuur. Al sinds 2015 is deze chocoladebaas bezig met Milka. In 2020 kwam ook Cote d’Or in haar pakket. Sinds 2023 mikt ze op dubbele groei. Daarvoor is nodig dat het merk op de schappen ligt (physical availability) en in ons brein een bestaan (mental availability) heeft opgebouwd. Lees maar na bij Byron Sharp en lang daarvoor in Store Wars van Marcel en Judith Corstjens [interview uit 1997].

Daarom worden we in de media dus doodgegooid met nietszeggende slogans.

Milka gebruikt tegenwoordig wel een andere stem in zijn campagne. Misschien dat de Multilul-lucht rond Michael Romeyn toch iets te veel was, al zal de doorsnee Milka-klant dat niet door hebben. Cote d’Odeur.

Maar voor de liefhebber zijn quotes van verantwoordelijken vaak al grappig genoeg. De werkelijkheid is satire. Een belangrijke brand manager van Milka Benelux bij Mondelēz International liet dit uit zijn mond optekenen: “Als de meest tedere chocolade en het meest tedere merk, wil Milka Nederland inspireren om meer tederheid te laten zien aan elkaar.”

Ik bied ter plekke mijn excuses aan aan de heer Romeyn die ik nog menig Milkamoment in een Multilulenvironment gun.

 

DDMA verwijdert advocaten en journalisten uit influencers-register

Eind april meldde Zakenkrant nog trots geslaagd te zijn voor het examen Certified Influencer, maar een paar weken later is de vreugde al weer gezakt. DDMA (beheerder van dit stamboek) schrapt verslaggevers en andere bemoeials van de lijst.

Kort na de lancering van een diploma voor contentmakers & influencers door een samenwerkingsverband van de DDMA, BVA en Stichting Reclame Code maakt het drietal al weer schoon schip door onder andere advocaten, adverteerders, journalisten en medewerkers van agencies te verwijderen uit het register. Deze mensen hebben weliswaar het examen met goed gevolg afgelegd, en zo blijk ervan gegeven de regels met betrekking tot reclame te kennen en onderschrijven. Maar de DDMA wil geen pottenkijkers in zijn influencer community en is vorige week begonnen alle geslaagden die geen betaalde promotionele content maken uit te schrijven.

“De certificering en bijbehorende community hebben we specifiek opgezet voor influencers die reclame maken in de zin van artikel 1 van de Nederlandse Reclame Code,” verduidelijkt Frank de Vries, senior legal council bij de DDMA. Hij wijst op de algemene voorwaarden en bevestigt dat er inmiddels ook een disclaimer is toegevoegd in de aanmeldingsprocedure. Aanvankelijk was deze aanmelding gericht op alle contentmakers & influencers die zich wilden houden aan de reclameregels zoals ze in de wet in de reclamecodes beschreven zijn.

Geen blog over sla

In het register treffen we nu bijvoorbeeld nog steeds Charlotte Meindersma aan, de bloggende jurist van Charlotte’s Law – geen blog over sla. Meindersma kent de kleine lettertjes van het internet en online marketing, en is al vele jaren een gerespecteerd contentmaker & influencer. Ze was er in april 2024 als de kippen bij om het examen af te leggen en opgenomen te worden in het bloggers-stamboek van de DDMA. Het is immers haar vak om bij te houden hoe de regels zich ontwikkelen, welk toezicht daarop is en hoe gehandhaafd wordt.

Meindersma schrijft regelmatig over influencers en reclame online, recent nog op Linkedin een bijdrage over boetes die het Commissariaat voor de Media oplegt aan bloggers die niet duidelijk aangeven dat ze betaald worden om andermans verkoop te bevorderen. Maar de reclame die ze zelf maakt (in de zin van artikel 1 van de Nederlandse Reclame Code) beperkt zich tot enkele mededelingen op haar blog over boeken en cursussen die ze te koop aanbiedt. Daar staat geen tag bij waardoor het herkenbaar is als reclame. Een goede verstaander kan aan de vorm min-of-meer zien dat er iets verkocht wordt. Of niet? Best interessant om op deze slak eens zout te leggen.

Opiniemakers

Zulke blogs van deskundige juristen zijn van belang voor het werkgebied van online influencers. Voor de DDMA, de BVA en de SRC is actieve betrokkenheid van advocaten en journalisten die dit vakgebied volgen relevant.

De begrippen contentmaker en influencer beperken zich bovendien niet tot mensen die ook promotionele content in hun online publicaties opnemen. In een recent Europees onderzoek van Tyto PR scoren journalisten hoog in de ranking als influencer binnen de Nederlandse IT-gemeenschap. Tyto PR gebruikt het label voor iedereen die influence heeft, wat vroeger wel opinieleiders of opiniemakers genoemd werden.

Het debat over de raakvlakken en conflicten tussen de journalistiek en het influencen is bovendien volop gaande. Het druist in tegen belangrijke journalistieke principes om betaald te krijgen voor redactionele bijlagen, zelfs voor persoonlijke columns. Een journalist moet het eigenlijk zelfs melden wanneer hij of zij op stap gaan en de reis betaald wordt door een organisatie die aandacht wil.

Maar dat debat gaat ook over formats en stijlen, zie recent dit artikel over Jinfuencers in The Drum. De journalistiek kan iets leren van de manieren waarop influencers hun volgers benaderen, waarop ze een boodschap overbrengen. Journalisten die met vorm en tone-of-voice experimenteren hoeven niet persé reclame toe te voegen aan hun publicaties om contentmaker of influencer te zijn.

De zeggingskracht van Doaa El-Adl

Niet alleen tekst en foto’s zijn vehikels van het vrije woord, ook muziek en illustraties kunnen als wapen ingezet worden tegen onderdrukking en wantoestanden. De documentaire Getekend Verzet over Doaa El-Adl toont de kracht van cartoons. Maar die documentaire laat ook zien welke woede opgeroepen wordt door de ironie van cartoonisten. Extremisten laten niet met zich spotten.

Doaa El-Adl is in Alexandria (Egypte) opgeleid als beeldend kunstenaar en dat is in haar werk te zien. De cartoons zijn vaak ware kunstwerken: intelligent, inclusief en ook technisch zeer expressief. Die zouden als kunst verkocht en verzameld moeten worden.

C’est Drole

Wanneer je als lezer en toeschouwer beseft in welke omstandigheden Al-Adl werkt en tegen welke krachten ze het opneemt, dan ga je haar moed nog meer waarderen. De cartoons worden gepubliceerd in lokale kranten, maar een deel van haar werk zal een internationaal publiek aanspreken. Zeker als het achterliggend verhaal verteld wordt. Misschien iets voor een CestMaroc-cloon: CestCartoon!

Waar is haar werk te vinden voor liefhebbers? Ik vond een boekje bij Amazon, een Duitse bundel van Doaa El-Adl’s cartoons over vrouwen in een mannenwereld. Je zou verwachten dat er ook posters te koop zijn, ansichtkaarten, t-shirts en andere merchandise waarvan de winst ten goede komt aan makers. Haar werk wort wel online aangeboden via Cartoon Movement, €25- voor gebruik in de klas, tijdens een presentatie of in een non-profit publikatie.

Falconix Connect >> deepfakes

Het wemelt weer van de deepfakes op Instagram en Facebook, nu van Richard Branson en Jeff Bezos die het beleggingsplatform Falconix Connect promoten. Falconix beweert te werken vanuit Singapore, maar niets is wat het lijkt. Dit soort deepfakes wordt vaak gemaakt door gespecialiseerde affiliates. Meta (eigenaar van Instagram en Facebook) lijkt niet in staat deze scams tegen te houden.

[UPDATE 21-06-2024]

Nu ook deepfake van Pieter van der Does, mede-oprichter van betalingsplatforms Bibit en Adyen. Adyen gold als een Europese unicorn (startup die meer dan een miljard waard is) dus Van der Does is sinds de beursgang in 2018 zeer welgesteld.

MSN News >>> 365 dagen nepnieuws

Wie een app van Microsoft gebruikt of in het 365-universum verkeert, kan niet om MSN News heen. MSN News is Microsofts nieuwsplatform. Er zijn geen verslaggevers die nieuws vergaren, want MSN News doet aan curatie. De redactie brengt nieuws uit diverse bronnen bijeen om vooral veel gebruikers enkele minuten af te leiden. Zo monetariseert Microsoft het enorme bereik van al zijn apps 365 dagen per jaar, want het nieuwsaanbod gaat vergezeld van een lawine aan advertenties.

Nog niet zo lang geleden maakte MSN News nog een mozaïek van berichten uit betrouwbare bronnen zoals NRC en de Telegraaf, maar geleidelijk zijn deze grotendeels vervangen door marginale kanalen. Eén van die randgevallen is Wel.nl, op zichzelf ook weer een gecureerd kanaal dat overal nieuws en human interest vandaan haalt. Content carousels.

Wel.nl is een weerspiegeling van Welingelichte Kringen, een nieuwsplatform gevormd door drie ervaren media-professionals: Gerard Driehuis, Thomas van Rijn en Pieter Immerzaal.

Welingelicht?

Op 22 mei 2024 was op Wel.nl een artikel te lezen met als kopregel: Bijna alles wat je eet en drinkt wordt door 10 bedrijven gemaakt. De illustratie is een infographic met tien multinationals in Europa en Amerika die samen een enorm arsenaal aan bekende merken bezitten. Op de website van MSN News wordt gesuggereerd dat Wel.nl copyrights op deze illustratie heeft, maar dat lijkt me stug. Dit soort redacties heeft helemaal geen mensen in dienst die onderzoek doen. Dat wordt gewoon uit andere media gekopieerd, zonder bronvermelding.

In het artikel is wel een bron verwerkt, want er zit een link in verstopt naar BusinessAM in België. Daar is het verhaal op 18 mei 2024 geplaatst en op deze site wordt de echte bron genoemd: Oxfam North-America. Dan is het oorspronkelijk verhaal natuurlijk snel gevonden. Dat is geopenbaard in 2013, meer dan tien jaar geleden. Het is geschreven door Anna Kramer, tekstschrijver voor Oxfam North-America die destijds meewerkte aan de campagne Behind the Brands om de grote multinationals te wijzen op hun maatschappelijke verantwoordelijkheid. Deze bedrijven worden in het vak van merkenbouwers ook wel Parents behind the Brands genoemd, onzichtbare reuzen die aan de touwtjes trekken.

Zakenkrant vind het meer dan tien jaar na dato cynisch dat zulke infographics nu opduiken in de copy-paste content-fabriek van een groot IT-bedrijf. Notabene bijeen gesprokkeld door voormalige journalisten die zich ‘welingelicht’ noemen.

De Keurblogger

Naast de Keurslager en de Erkende Schoenhersteller heeft Nederland sinds kort ook gecertificeerde influencers. Zakenkrant is daar ook bij. Een blog met keurmerk! We zijn nu gediplomeerd sluikreclame-expert!

Lang geleden toen deze zakenkrant nog een onbenullig ideetje was voor een vakbeurs waar promotie-artikelen getoond werden, maakten we een campagne voor een computergroothandel met lef. Dat waren de mensen achter de eerste online winkel in Nederland: Shopnet. Meer dan een bulletinboard was het niet. Maar ze verkochten eind jaren tachtig al containers vol personal computers aan faculteiten en studenten, dus hun inkoopkracht was herculeus. Toen ze die wilden inzetten ten behoeve van lokale pc-winkels bedachten we een campagne: Wie autoriseert wie?

Dat was lekker brutaal. Je ziet het wel vaker dat machtige merken hun verkooppunten autoriseren. Wie niet erkend wordt, mag eigenlijk niet verkopen. Dat veroorzaakt altijd gedoe met de mededingingsautoriteiten, want vaak is het een verhulde manier om greep te houden op vraag en aanbod, en vooral de prijsontwikkeling.

Sluikreclame

Bij bloggers, vloggers en andere publishers ligt dat anders. Er zijn in Nederland regels voor reclame, deels vastgelegd in de wet en deels omschreven in reclamecodes. Maar van toezicht en handhaving is amper sprake. Met als gevolg dat het online wemelt van de sluikreclame, vooral bij marginale publishers.

Het initiatief om influencers examenvragen te stellen en vervolgens te certificeren, is afkomstig van de DDMA (branche-organisatie voor data- en dialoog-marketing), BvA (Bond van Adverteerders) en RCC (Reclame Code Commissie) in overleg met bureaus en adverteerders. Er is nu zelfs een openbare lijst van keurbloggers en -vloggers. Van harte gecertificeerd! Opvallend is dat de RCC verantwoording neemt voor toezicht en zelfs een zekere mate van handhaving. Dit instituut wil namelijk nazorg geven aan influencers die zich niet aan de regels houden. En notoire overtreders zien hun erkenning ingetrokken.

Dat er ook boetes worden uitgedeeld (zoals NOS meldt in zijn nieuwsbericht over dit onderwerp) is waarschijnlijk gebaseerd op een misverstand. Het Commissariaat voor de Media kan boetes uitdelen aan influencers die zich niet aan de regels houden, maar dat zijn alleen publishers met een aanhang van meer dan een half miljoen volgers.

Publisher = term uit affiliate marketing voor iedereen die content deelt
Influencer = publisher die een eigen achterban activeert

Verzet tegen Online Sluikreclame?

Door Zakenkrant is bij de RCC al eens aan de bel getrokken vanwege misleidende reclame door Bitvavo en sluikreclame door cryptofilliates. Vrijwel elke finfluencer met een blog of vlog plaatst backlinks met affiliate- of referal-codes zonder duidelijk te melden dat ze een financieel belang hebben bij de verkoop van crypto-currencies. De RCC neemt klachten echter alleen in behandeling als daarvoor betaald wordt. Om dit verzet tegen crypto-sluikreclame voort te zetten is een fonds gevormd door het ombuds- en onderzoeksgenootschap op journalistieke grondslag Halve Waarheid (Stichting N=1).

Iedereen die het verzet tegen online sluikreclame wil steunen, kan een bijdrage overmaken naar dit fonds onder vermelding van sluikreclame – zodat we de bestedingen achteraf kunnen verantwoorden aan alle donateurs.

Industry Meeting in 2022

 

Babbel-bellers

Krijg je een mail, app of telefoontje van iemand die toegang wil tot je bankrekening, creditcard of om een overboeking vraagt, dan is de kans groot dat je doelwit bent van een babbeltruc. In de internetwereld wordt het woord phishing gebruikt voor pogingen om data te ontfutselen aan bedrijven of particulieren, ik neem aan als variant op fishing.

Grappig om te zien is hoe de politie, Seniorweb, de Consumentenbond, het Digital Trust Center (MvEZ) en het Nationaal Cyber Security Center (MvJV) voorlichting geven. Justitie verdient een lesje in publiekscommunicatie, want zulke ontoegankelijke informatie is zeldzaam. En waarom moeten twee ministeries elk een eigen cyberforce opzetten? Misschien kunnen de verantwoordelijke ambtenaren eens naar deze video van de bank Emirates NBD en de Dubai Police kijken.

Fanstastisch?

De eerste ideetjes zijn meestal niet de beste. Daar moet je als reclamemaker mee oppassen. Bij fanstastisch voor Stas Ophangsystemen is voorstelbaar dat het woordgrapje al langer in de familie de rondte deed. 

Het bedrijf is in 1995 opgezet door de broers Rien en André Stas. Rien is de uitvinder* en André de zakenman. Het assortiment bestaat overwegend uit slimme hangconstructies voor kunst en decoratie. Daar is vraag naar, want Stas exporteert inmiddels naar meer dan 50 landen wereldwijd. Met 20 patenten en een incidentele design award kan dit bedrijf in Eindhoven zich innovatief marktleider noemen.

Maar laat fanstastisch zich goed vertalen? Ik stel me het woord voor in het Duits, Frans en Engels. Echt lekker bekt dat niet. Fanstastic… Fanstastique… Is het nou een vondst, een echte advertising property* – uniek voor dit bedrijf? Of is het een moeizaam gedrocht?

De TV-commercial is gemaakt door Van de Laar | Van Efferen in Vught. Zelf zijn ze bij Stas erg verguld met deze woordvondst. Om het TV-debuut te vieren ontvangt elke klant vanaf maandag 16 oktober een limited edition Fanstastisch t-shirt bij iedere bestelling met een STAS railsysteem.

Flauwekul voor elke Bucklerlul zou Youp zeggen.

* Ook koffie kruipt waar-ie niet gaan kan, want Rien Stas heeft ook een biologisch afbreekbaar cupje bedacht voor Nespresso-liefhebbers, op de markt gebracht als Stascafé. Ook fanstastisch, of zou je zoiets beter senstasioneel kunnen noemen?

** Advertising Property klinkt als een internationale vakterm, maar ik kom deze uitdrukking alleen tegen in Nederland. Notabene als eerste in een annotatie bij een rechtszaak in Ierland, waar McDonald’s bezwaar maakt tegen het gebruik van een clown in reclame voor Burgerking. De uitdrukking wordt in Amerika en Engeland alleen gebruikt in verband met reclame door makelaars. Het is dus eigenlijk een nepvakterm.

Liever Loonslaaf dan Zelfstandig Zonder Bestaanszekerheid

Vorige week een mail (vol tik- en taalfouten) van de Werkvereniging: Ben jij al klaar om weer loonslaaf te worden? Wat is dat nou? Deelnemers hebben zich aangesloten bij die club om mee te praten over Modern Werkenden. Niet om bestookt te worden met propaganda en polariserende prietpraat.

Neem nou het woord loonslaaf. Daarmee wordt meteen elke werknemer geframed als een willoos wezen dat geketend is aan een arbeidscontract, opgelegde vakantiedagen en brute bedrijfsleiding. Dat is een tweedeling waar ik part noch deel aan wil hebben, vooral ook niet omdat het snel gegroeide leger aan zelfstandigen voor een groot deel bestaat uit gedetacheerden (die eigenlijk helemaal niet zelfstandig zijn) en voor een ander groot deel uit een onderklasse die door zijn werkgever zelfstandigheid opgedrongen heeft gekregen.

De eerste groep krijgt teveel betaald voor weinig eigen rekening en risico, en de tweede groep krijgt te weinig betaald voor teveel eigen rekening en risico. De eerste groep heeft doorgaans veel keuze en luxe, en de tweede groep helemaal niet. En dan is er nog een derde groep die als zelfstandige het hoofd boven water probeert te houden in cultuur, kunst en media bijvoorbeeld. Of als coach, webwinkelier of met een eigen schoonheidssalon. Scharrelaars genoeg. Die moeten keihard werken om enige bestaanszekerheid te bewerkstelligen.

Pers & Polder

Ik heb daar al eens eerder op Linkedin een aanvaring over gehad met aanjagers van de Werkvereniging. Toen heb ik ze beschuldigd van manipulatie en volksmennerij omdat ze alle ZZP’ers met het label hierarchische vluchteling bestempelden. Deze aanjagers zijn geschoolde opjuiners die zich driftig maken over het frame van de pers en polder. Zelfs Dolly Parton’s 9-to-5 wordt van stal gehaald. Is tegen-framen dan de enige remedie?

Met populistische polarisatie lossen we de vraagstukken van modern werkenden en de huidig flex-economie niet op. We hebben daarom op Linkedin samen met Martijn Aslander en Hugo-Jan Ruts van Zipconomy geprobeerd het domein te kwantificeren. Hoeveel ZZP’ers werken 6 tot 18 maanden als interimmer bij dezelfde opdrachtgever, zodat er geen sprake is van eigen risico en rekening – een klassiek kenmerk van echte ondernemers? Hoeveel ZZP’ers verrichten laagbetaald werk voor een opdrachtgever die alle risico heeft afgeschoven – denk aan koeriers?

Armoedeval

Het aantal ondernemers in Nederland is volgens de KvK in een kwart eeuw gegroeid van een slordige 200.000 naar bijna 2 miljoen. De cijfers zijn een beetje afhankelijk van de bron en definities. IO Research gaat op basis van Lisa-cijfers uit van een verdriedubbeling van het aantal ZZP’ers van 200.000 naar 1 miljoen in dezelfde tijdspanne. Daarvan heeft een aanzienlijk deel zo’n laag inkomen dat ze geen belasting hoeven te betalen en wel in aanmerking komen voor toeslagen. De zogenaamde armoedeval.

Een doorsnee ondernemer (ZZP) in sport en cultuur verdient 56% minder dan de doorsnee werknemer, in de horeca is dat 63% en in het onderwijs 85% minder. Zelfs als ze zouden willen meedoen aan contractneutrale zekerheid (AOV), kunnen deze mensen zich dat niet veroorloven. Tenzij de partner betaalt.

Non-contributors Belasting & Sociale Zekerheid

Twee jaar geleden was het doorsnee (mediaan) inkomen van eenpitters nog net geen 30.000 euro. Dat betekent dat vele honderdduizenden modern werkenden niet meer in staat zijn om bij te dragen aan gemeenschappelijk geldstroom. Zelfstandigen zonder belastbaarheid.

De hoogte van het jaarinkomen hangt met veel factoren samen. Zo is de bedrijfstak van belang. ZZP’ers in de financiële dienstverlening verdienen het meest, het mediane inkomen ligt hier op 63 duizend euro. Het minst verdienen ZZP’ers in de bedrijfstak cultuur, sport en recreatie, de horeca en de overige dienstverlening. In deze bedrijfstakken is het mediane jaarinkomen als zelfstandige lager dan 15 duizend euro.

Het CBS heeft in 2017 belastingdata vergeleken van eenpitters die overwegend zelfstandige inkomsten genoten in 2014 en het aandeel non-contributors kwam toen uit op 40%. Ter nuancering: een aantal maakt deel uit van een huishouden waar de partner wel bijdraagt. Maar desondanks: onderin de ZZP-piramide leven de paupers.

Werkvereniging

De Werkvereniging beweert na te denken over dit soort vraagstukken, ook om mee invulling te geven aan Het Moderne Werken. Helaas wordt mijn mailbox vervuild met volksmennerij, die zo te zien van Roos Wouters afkomstig is. Wijs haar eens op de correctie-functie van tekstverwerkers en mail! Vandaag heeft ze een aantal argumenten tegen de nieuwe Wet DBA voorgekauwd, zoals een aalscholver zijn gebroed voorziet van een kotsstroom halfverteerde vis.

Ik neem dat lijstje over met driftige tikfouten en al.

Om het zo gemakkelijk mogelijk voor je te maken hebben wij wat argumenten voor je op een rijtje gezet. Kies de argumenten die je passen, pas ze aan, knippen, plakken en versturen. 

  1. De wet geeft onvoldoende helderheid vooraf.
  2. De wet laat te weinig ruimte voor ondernemers.
  3. HIj jaagt hiërarchische vluchtelingen uit belangrijke sectoren (onderwijs, zorg, bouw en techniek), met grote gevolgen voor de samenleving.
  4. Hij geeft geen gehoor aan de wil van de werkenden. Mensen zullen eerder minder werken.
  5. Hij dwingt zzp’ers in dienst bij werkgevers die onvoldoende werk voor ze hebben en ontneemt ze bestaanszekerheid.
  6. Hij legt het lot van de zzp’ers bij opdrachtgevers.
  7. Hij valt 90% blije zzp’ers lastig met een oplossing voor 10%.
  8. Hij duwt zzp’ers in de armen van dure bemiddelingsbureaus.
  9. Het rechtsvermoeden is symboolwetgeving. Om de problemen op de arbeidsmarkt op te lossen is een hervorming van ons sociaal stelsel nodig.
  10. De wet DBA is een inperking van mijn persoonlijke rechten zoals geborgd in het internationale Verdrag voor Economische, Sociale en Culturele Rechten, als ook door het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens.
  11. De verplichting om een onvrije soort van arbeid te aanvaarden vanwege het politieke onvermogen om de arbeidsmarkt van een werknemers naar een werkenden georiënteerde opzet om te bouwen leidt tot slavenarbeid.
  12. Het is niet ingewikkeld om alle relevante wetgeving te benutten en van werknemersverzekeringen tot private werkendenverzekeringen te komen waardoor het UWV in haar juiste rol wordt geplaatst: publieke verzekeraar.
  13. Ook de discussie over een minimaal tarief is onnuttig en een belediging van de Zzp’ers omdat hiervoor al jaren en ook nu actuele wet en regelgeving van kracht waarvoor de politiek kennelijk blind wenst te zijn.
  14. Het voorgestelde minimaal uurtarief is daarmee alleen voordelig voor Zzp’ers die minder dan dit bedrag kunnen declareren, daarboven gelden de bij wet vastgestelde uurtarieven door de polder vastgesteld.
  15. Het nu voorliggende wetsvoorstel kan dan ook de toets der kritiek door de Raad van State niet doorstaan, tenzij politiek gekonkel dit afdwingt of een Raadsadvies als een mening door de politiek wordt afgedaan.
  16. Deze dreigende grootschalige beknotting en inperking van de rechten van Zzp’ers kan aanleiding zijn tot een massaclaim van ZZP’ers tegen de Staat der Nederlanden. Ik zal daar graag aan deel nemen omdat ik als zelfstandig ondernemer niet in het harnas van een loonslaaf wil worden geperst.